Μιλούσαν με τη φλόγα της γνώσης,
με λέξεις που ζέσταιναν ψυχές,
με πράξεις που ύψωναν ανθρώπους
πάνω από τα όρια της σάρκας.

Ένωσαν την αρχαία σοφία
με το φως της πίστης,
ζυμώνοντας τα γράμματα με την αγάπη,
την επιστήμη με την αρετή.

Δεν ζήτησαν θρόνους,
ούτε στεφάνια από χρυσό.
Μόνο ένα βλέμμα καθαρό,
μια καρδιά που αφουγκράζεται
την αλήθεια πίσω από τις λέξεις,
ψυχές που ξεδιψούν στη δροσιά του Λόγου.

Ο Βασίλειος, πέτρα ακλόνητη,
γενναίος στον λόγο, δυνατός στην πράξη.
Ο Γρηγόριος, ποτάμι σοφίας,
ψιθύριζε αλήθειες στον άνεμο.
Ο Χρυσόστομος, φωνή που αντηχεί,
φλόγα που δεν σβήνει στους αιώνες.

Δεν έφυγαν ποτέ—
τους ανταμώνουμε στη προσευχή,
ζουν στα βιβλία που ανοίγουμε,
στις ψυχές που αναζητούν,
στην αρετή που δεν ξεχνιέται.