Ο βασιλιάς του Πόντου Μιθριδάτης ο ΣΤ’ (133- 62 π.Χ), ο επονομαζόμενος Ευπάτωρ Διόνυσος, είναι αυτός που αποφάσισε να πολεμήσει τους Ρωμαίους περιορίζοντας την εξάπλωσή τους.

Οι Ρωμαίοι τότε ξεκίνησαν εκστρατεία εναντίον του. Με κλήρο ο ύπατος Λεύκιος Κορνήλιος Σύλλας  ανέλαβε την διοίκηση της Ασίας και να τιμωρήσει τον Μιθριδάτη αλλά ο βασιλιάς, καθώς ναυπηγούσε παράλληλα μεγάλο στόλο,   παρότρυνε τον κόσμο να σκοτώσει κάθε πολίτη ιταλικής καταγωγής .

Ο στόλος του έφθασε στα Δωδεκάνησα κι ο  στρατηγός του Αρχέλαος πήγε στην νότια ηπειρωτική Ελλάδα και το 87 π.Χ έκανε τους Αθηναίους να συμμαχήσουν μαζί του. Την ίδια εποχή, ο Μητροφάνης, σταλμένος από τον Μιθριδάτη με άλλη στρατιά, λεηλατούσε την Εύβοια, την Δημητριάδα και την Μαγνησία.

Αντίπαλός του τέθηκε από τους Ρωμαίους ο στρατηγός Βρύττιος Σούρας. Αυτός κυρίευσε την Σκιάθο που ήταν το θησαυροφυλάκιο των λαφύρων του Μιθριδάτη! Ακολούθησαν μάλιστα θηριωδίες που παραθέτουμε στο τέλος… Ο Βρύττιος τελικά έχασε στη Χαιρώνεια από το Αρχέλαο, αλλά ο Σύλλας κέρδισε για τους Ρωμαίους τον πρώτο Μιθριδατικό πόλεμο που έληξε το 85 π.Χ με τη συνθήκη του Δαρδάνου.

 Έγιναν εν συνόλω τρεις Μιθριδατικοί πόλεμοι που διήρκησαν 25 χρόνια, οι οποίοι όμως δεν άλλαξαν την εδραίωση και επέκταση της Ρωμαϊκής κυριαρχίας. Με την οριστική διάλυση του Μακεδονικού κράτους το 168 π.Χ. (μάχη της Πύδνας) ολόκληρη η Ελλάδα υποδουλώθηκε στους Ρωμαίους οι οποίοι παρεχώρησαν στις Ελληνικές πόλεις-κράτη κάποιες ελευθερίες.

 Έτσι λοιπόν και η Σκιάθος υποτάχτηκε στους Ρωμαίους το 146 π.Χ. και τους βοήθησε στις στρατιωτικές τους επιχειρήσεις.  Το 42 π.Χ., μετά τη μάχη των Φιλίππων, ο  νικητής Ρωμαίος Αυτοκράτορας Μάρκος Αντώνιος χάρισε τη Σκιάθο μαζί με κάποια άλλα νησιά στους Αθηναίους ως ένδειξη ευχαριστίας για τη φιλική συμπεριφορά τους στην επιρροή των οποίων παρέμεινε και κατά τα χρόνια του αυτοκράτορα Αδριανού  (190-200 μ.Χ. περίπου).

Σχετικά με τα γεγονότα του 87 π.Χ στη Σκιάθο,  ο Ρωμαίος ιστορικός με καταγωγή από την Αλεξάνδρεια στην οποία γεννήθηκε γύρω στο 95 μ.Χ, Αππιανός,  στο βιβλίο του ‘’Μιθριδάτειος’’ και στο εδαφ.  29 γράφει τα εξής:

«Ἀρχελάῳ δ᾽ Ἀχαιοὶ καὶ Λάκωνες προσετίθεντο, καὶ Βοιωτία πᾶσα χωρίς γε Θεσπιέων, οὓς περικαθήμενος ἐπολιόρκει. τοῦ δ᾽ αὐτοῦ χρόνου Μητροφάνης ἐπιπεμφθεὶς ὑπὸ Μιθριδάτου μεθ᾽ ἑτέρας στρατιᾶς Εὔβοιαν καὶ Δημητριάδα καὶ Μαγνησίαν, οὐκ ἐνδεχομένας τὰ Μιθριδάτεια, ἐλεηλάτει. καὶ Βρύττιος ἐκ Μακεδονίας ἐπελθὼν σὺν ὀλίγῳ στρατῷ διεναυμάχησέ τε αὐτῷ, καὶ καταποντώσας τι πλοῖον καὶ ἡμιολίαν ἔκτεινε πάντας τοὺς ἐν αὐτοῖς, ἐφορῶντος τοῦ Μητροφάνους. ὁ δὲ καταπλαγεὶς ἔφευγεν. καὶ αὐτὸν αἰσίῳ ἀνέμῳ χρώμενον ὁ Βρέττιος οὐ καταλαβὼν Σκίαθον ἐξεῖλεν, ἣ τῆς λείας τοῖς βαρβάροις ταμιεῖον ἦν, καὶ δούλους τινὰς αὐτῶν ἐκρέμασε, καὶ ἐλευθέρων ἀπέτεμε τὰς χεῖρας…»