Το πλοίο που βρίσκεται πλέον στην ξηρά βρέθηκε στο νησί Mercer πριν από περίπου 70 χρόνια, όταν μια κάτοικος αγόρασε την πρύμνη του Manzanita, το ανέσυρε, το άφησε να στεγνώσει και άρχισε να το χρησιμοποιεί ως σπίτι. Το σκάφος, που μετατράπηκε σε σπίτι 130 τετραγωνικών μέτρων με τρία υπνοδωμάτια, πωλείται, για πρώτη φορά μετά από 14 χρόνια, προς δύο εκατομμύρια δολάρια. «Είναι τόσο ασυνήθιστο», δήλωσε η μεσίτρια Λόρι Χόλντεν Σκοτ. Ενώ η περιοχή του Σιάτλ έχει μια μεγάλη κοινότητα πλωτών σπιτιών, είπε ότι δεν έχει δει ποτέ ένα πλοίο να μετατρέπεται σε σπίτι στην ξηρά. Από το 2006, η παραθαλάσσια ιδιοκτησία χρησίμευσε ως καλοκαιρινή κατοικία για τον Μπεν και τον Λίλιαν Τάο, οι οποίοι χρειάστηκαν μια δεκαετία και περίπου 200.000 δολάρια για να το ανακαινίσουν και να αποκαταστήσουν το ιστορικό αυτό πλοίο. «Μου άρεσε πολύ η ιδέα να κατέχω ένα μέρος της ιστορίας των ΗΠΑ», δήλωσε η κυρία Τάο. Τώρα που μετακομίζουν στη Χαβάη θέλουν κάποιος να απολαύσει το σκάφος όσο κι εκείνοι.

«Φυσικά δεν έχουμε κανέναν έλεγχο για το τι πρόκειται να κάνει ο επόμενος ιδιοκτήτης», δήλωσε ο κ. Τάο, ένας 61χρονος δικηγόρος. «Αλλά προτιμούμε κάποιον που θα εκτιμήσει όλη τη δουλειά που κάναμε.» Το Manzanita, που αρχικά είχε μήκος 80 μέτρα, κατασκευάστηκε γύρω στο 1906 ως πλοίο εξυπηρέτησης σχεδιασμένο να μεταφέρει καύσιμα, τρόφιμα και άλλες προμήθειες σε απομακρυσμένους φάρους, σύμφωνα με το βιβλίο “Mercer Island” της Priscilla Ledbetter Padgett. Το 1949, αφού είχε αποσυρθεί το πλοίο, η Μπέττυ Εκρέμ κάτοικος του νησιού Μέρσερ αγόρασε την πρύμνη – περίπου το ένα πέμπτο του πλοίου – και το μετέφερε στο οικόπεδό της στη λίμνη Ουάσιγκτον. Με τη βοήθεια του πατέρα της που ήταν εργολάβος, πρόσθεσε θεμέλια από τσιμέντο και το μετέτρεψε σε ξενώνα μπροστά στη λίμνη. Ο γιος της Ρόι Έλινγκσεν είπε πως όταν ήταν παιδιά καταλάβαιναν πόσο υπέροχο ήταν να μεγαλώνουν σε ένα τέτοιο μέρος. Όταν η οικογένεια Τάο αγόρασε το Manzanita το 2006, χρειάστηκε επισκευή. Εκείνη την εποχή είχαν ήδη ένα σπίτι στο Μέρσερ και δεν ενδιαφέρονταν να αγοράσουν άλλο σπίτι. Αλλά όταν η κυρία Τάο το είδε, ενώ βοηθούσε ένα φίλο να βρει σπίτι, ήθελε να το αποκτήσει αμέσως.

Ο σύζυγός της χρειαζόταν να πειστεί. «Είχε διαρροές και γενικά θα μπορούσα να πω χιλιάδες πράγματα που έπρεπε να επισκευαστούν». Αλλά πείστηκε όταν το ζευγάρι πήγαν με τα δύο παιδιά τους να δουν το σπίτι και εκείνα το ερωτεύτηκαν. Η οικογένεια πλήρωσε 1,1 εκατομμύρια δολάρια για το ακίνητο μπροστά στη θάλασσα, το οποίο περιλαμβάνει κοινόχρηστη αποβάθρα. Η οικογένεια το χρησιμοποιούσε για ημερήσιες εκδρομές και διακοπές κατά τη διάρκεια της εβδομάδας. Εν τω μεταξύ, η κυρία Τάο πέρασε περίπου 10 χρόνια ανακαινίζοντας επιμελώς το σπίτι, αποκαθιστώντας πρωτότυπες λεπτομέρειες, όπως η ξύλινη επένδυση και τα φωτιστικά από κίτρινο ορείχαλκο. Το πάνω επίπεδο του σπιτιού, το οποίο κάποτε περιλάμβανε τα δωμάτια του καπετάνιου, παραμένει σε μεγάλο βαθμό όπως ήταν όταν το Manzanita έπλεε, με φεγγίτες, τζάκι και τοίχους με επένδυση από μαόνι 100 ετών. Η κυρία Tao διατήρησε τις αρχικές πόρτες και τους διακόπτες φωτός του σκάφους. Αντικατέστησε τη μοκέτα με θερμαινόμενα ξύλινα δάπεδα και χρησιμοποίησε βιομηχανικό μαόνι για να μοιάζει με το αρχικό ξύλο. Το πλοίο έχει τρία υπνοδωμάτια. Το ένα έχει ακόμα την αρχική, ενσωματωμένη ξύλινη κουκέτα και η κυρία Τάο έχτισε μια παρόμοια κουκέτα στην απέναντι καμπίνα για να είναι ταιριαστές. Η οικογένεια ανακαίνισε όλα τα μπάνια του σπιτιού. Αποφάσισαν να ακολουθήσουν ναυτική αισθητική οπότε το κύριο λουτρό διαθέτει μπανιέρα από χαλκό και νιπτήρα επίσης από χαλκό που για βάση έχει ένα ξύλινο βαρέλι. Το κάτω επίπεδο έχει λιγότερες πρωτότυπες λεπτομέρειες, αλλά η κυρία Tao το ανακαίνισε ώστε να μοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με πλοίο. Σε όλο το εσωτερικό υπάρχουν ιστορικές φωτογραφίες με κορνίζες και αποκόμματα εφημερίδων για το Manzanita. Η κυρία Tao είπε ότι πιθανότατα θα τα αφήσει για τον επόμενο ιδιοκτήτη.

Οι τιμές των κατοικιών στο νησί Μέρσερ, ένα εύπορο προάστιο που συνδέεται με γέφυρα με το Σιάτλ και το Μπέλβιου, κυμαίνονται από 1 εκατομμύριο έως 18 εκατομμύρια δολάρια, είπε η κυρία Σκοτ. Τα παλαιότερα σπίτια είναι σπάνια αφού το νησί δεν ήταν συνδεδεμένο με την ηπειρωτική χώρα με γέφυρα μέχρι τη δεκαετία του 1920. Οι πωλήσεις ακινήτων ήταν ισχυρές για χρόνια λόγω της ανάπτυξης της βιομηχανίας και η αγορά είναι ακόμη πιο ανταγωνιστική τώρα που η πανδημία έχει μειώσει τον αριθμό των διαθέσιμων κατοικιών προς πώληση. «Τα σπίτια στο νησί πωλούνται συνήθως μέσα σε λίγες μέρες συχνά πάνω από την απαιτούμενη τιμή με πολλές προσφορές», είπε η κυρία Σκοτ. χτιστεί ένα νέο, μεγαλύτερο σπίτι στη θέση του. Ωστόσο, ορισμένοι πιθανοί αγοραστές έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον τους να διατηρήσουν ανέπαφο το Manzanita και η κυρία Σκοτ ελπίζει ότι θα συμβεί: «Είναι ένα από αυτά τα περίεργα πράγματα που αξίζει να μείνουν όπως είναι».