Αυτό το βράδυ είναι το πιο σκοτεινό βράδυ που θα ζήσουμε ποτέ... Όλοι θα πάρουμε αγκαλιά με ατομική ευθύνη τον φόβο μας. Τον φόβο για το πως θα πληρωθουν με μισθους αναστολής θέρμανση, ρευμα, νερό, φροντιστήρια, super market και ενοίκια. Απόψε η κατάθλιψη θα βολτάρει στα μπαλκόνια μας. Απόψε πεθαίνουν αγέννητοι έρωτες, εφηβικά όνειρα, ενήλικες προσδοκιες. Απόψε περιμένουμε όλοι μια κοινή καταδίκη που λέγεται lockdown. Και πριν βιαστείς να μου πεις πως είναι παγκόσμιο το πρόβλημα θα σε προλαβω... Σε άλλες χώρες σου δίνουν οικονομική ενίσχυση για την τηλεργασία ενώ εδώ σου μειώνουν τον μισθό. Σε άλλες χώρες σου επιδοτούν το χαρτί υγείας που θα καταναλώνεις επειδή δεν θα πηγαινεις πια στην εργασία σου... Εδώ τρέχεις να αγοράσεις τα κωλόχαρτα από τα super market με την μάσκα του υπέρ ήρωα της ατομικής ευθυνης και των 150 ευρώ πρόστιμο. Απόψε δεν θα σου πω καληνυχτα γιατί ξέρω ότι δεν θα κλεισεις μάτι τώρα που κλείνει το μαγαζί σου. Λυπάμαι... Δεν χωρούν καληνυχτες οσο δεν θα σμίγουν εραστές, όσο θα αργοπεθαίνουν όνειρα, όσο θα κάνει χειμώνα στην καρδιά μας. Α.Κ