Οι άνθρωποι έχουμε λεπτομέρειες. Νύχια που είναι ατσούμπαλα κομμένα. Ή άκοφτα. Αδικαιολόγητα άκοφτα. Μια ελιά πάνω στην μύτη. Μαύρους κύκλους, αϋπνίας ή κούρασης, γύρω από τα μάτια. Ρυτίδες στο μέτωπο. Θλιμμένα χαμόγελα. Υστερικά γέλια. Παγωμένα χέρια. Αμήχανες αγκαλιές. Δάχτυλα που τρέμουν. Ανάσες που κόβονται. Την πιο ακατάλληλη στιγμή. Μερικά κιλά παραπάνω. Ή λιγότερα. Ένα βαθύ πόνο στο στομάχι. Μια σκοτεινή λύπη. Στη καρδιά. Στο κέντρο της. ακριβώς στο κέντρο. Κάτι που μετανοιώσαμε. Κάτι που δεν κάναμε. Μια ενοχή. Χρόνια που χάσαμε. Που τα πήραμε λάθος. Ζωές που δεν αλλάξαμεε. Δάκρυα που δεν χύθηκαν. Κ μας πνίγουν. Σ´ αγαπώ που δεν ειπώθηκαν. Κ μας πνίγουν. Χαρές που μας ξέφυγαν. Φιλιά που δεν δόθηκαν. Γόνατα που τρέμουν. Φόβους. Ιδρωμένες παλάμες. Μεθυσμένες ανάσες. Ασπίδες πεσμένες. Σκληρότητες αδικαιολόγητες. Λεπτομέρειες. Είμαστε γεμάτοι λεπτομέρειες. Χιλιάδες λεπτομέρειες. Που φτιάχνουν ένα μεγάλο, σπουδαίο, μυστήριο πράγμα.