Κατανοώ πως το fb είναι – ίσως καλώς- κυρίως πεδίο χαλάρωσης και χαβαλέ καθώς ο καθένας εκφράζει ό,τι τραβάει η ψυχή του, ενέχει όμως τον κίνδυνο της ισοπέδωσης των πάντων κι αυτό, αν μη τι άλλο, μπορεί να συμπαρασύρει πολλούς σε επιδερμική θεώρηση των πραγμάτων, άρα και σε αδυναμία διάκρισης του θετικού απ’ το αρνητικό. Αφορμή για τούτο το άρθρο απετέλεσαν κάποια σχόλια (από φίλους που δεν έπρεπε…) στο διαδίκτυο που ακολούθησαν την ανακοίνωση της διεξαγωγής του Δ’ Συνεδρίου για τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και το έργο του το οποίο οργανώνεται από την εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών για τις αρχές Οκτωβρίου 2021 και θα διεξαχθεί πιθανότατα στη Σκιάθο με θέμα: ‘’Η διαχρονία του Παπαδιαμάντη (λογοτεχνία, ζωγραφική, θέατρο, κινηματογράφος, τηλεόραση, μουσική).’’ Παρόμοιο συνέδριο που να επαναλαμβάνεται κάθε δεκαετία για μια προσωπικότητα που ανέδειξε η χώρα από την αρχαιότητα ως και σήμερα, δεν γνωρίζω να γίνεται στον τόπο μας κι αυτό και μόνο φανερώνει το πόσο σημαντικός υπήρξε ο ταπεινός κυρ- Αλέξανδρος. Το εν λόγω Συνέδριο συγκεντρώνει τα βλέμματα όλου του πνευματικού -και όχι μόνο- κόσμου, συμμετέχουν άνθρωποι που αφιέρωσαν τη ζωή τους ολόκληρη στον Παπαδιαμάντη, γίνονται ανακοινώσεις που διευρύνουν τις γνώσεις μας για τον ίδιο και το απέραντο έργο του, συναντιούνται οι απανταχού οπαδοί του, ανταλλάσσουν απόψεις, κρυσταλλώνουν ιδέες, μεταφέρουν παπαδιαμαντικές αναγνωστικές εμπειρίες. Αποτελεί ένα άνευ προηγουμένου πνευματικό μνημόσυνο που γιγαντώνει την ελληνικότητα, γεφυρώνει τα ιδεολογικά χάσματα, ασχολείται με το ωραίο, όπως ακριβώς έκανε κι ο κυρ- Αλέξανδρος. Κι είναι μεγίστη τιμή για ένα τόπο και μάλιστα τόσο μικρό όσο η Σκιάθος, να συνδέεται μ’ ένα τέτοιας εμβέλειας και ποιότητας γεγονός που την καθιστά ξεχωριστή και μοναδική στο χώρο του Αρχιπελάγους. Γι’ αυτό, αντί να σχολιάζουμε προκαταβολικά, ας σταθούμε αρωγοί προβάλλοντας αυτή τη διοργάνωση κι ας περιμένουμε το τέλος της για να εκφράσουμε τις κρίσεις μας.