Στα πέντε βιβλία που έγραψα για τον σπουδαίο συμπολίτη μου Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, ‘’έκλεψα’’ αναγκαστικά κείμενά του από την πεντάτομη κριτική έκδοση των «Απάντων» του εκδοτικού οίκου «Δόμος» που θεωρείται και κορυφαία από πλευράς εγκυρότητας, με επιμελητή τον Ν. Δ Τριανταφυλλόπουλο, τον πατριάρχη των παπαδιαμαντικών σπουδών», σύμφωνα με το ψήφισμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα. Οι εκδότες μου, προς τιμήν τους, έστειλαν στον κύριο Τριανταφυλλόπουλο τα βιβλία μου ζητώντας τη συγκατάθεσή του. Ο σπουδαίος δάσκαλος δε δίστασε να τη δώσει απατώντας μεταξύ άλλων για τα βιβλία μου: «Η έκδοσή τους βοηθά να γίνει γνωστότερος στο ευρύ κοινό ο Παπαδιαμάντης και, επιπλέον, υπενθυμίζει μελαγχολικά την παταγώδη διάψευση της προφητείας ενός εκδημήσαντος φιλολόγου, που διακήρυξε το 1974 ότι ο Αλέξανδρος της Σκιάθου είχε φάει πια τα ψωμιά του…» Αυτή η επιστολή γενικά, νομίζω πως αποτελεί τη μεγαλύτερη ανταμοιβή των προσπαθειών μου και δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο από ένα μεγάλο ευχαριστώ…