Με τον Βασίλη με συνέδεαν πολλά. Και με συνδέουν ακόμα: ο Ρήγας, το ΚΚΕ εσωτερικού, ο Flash, η ΕΡΤ, οι καυγάδες μας για τον Παναθηναικό και τον Ολυμπιακό, η μόνιμη αντιδικία μας για το αν η "Β Πανελλαδική" καλώς τους κούνησε μαντήλι ή αν έπρεπε να παραμείνει στο μαντρί της "ανανέωσης". Μας συνέδεε όμως και κάτι άλλο: η Σκιάθος που και οι δύο αγαπήσαμε και μας αγάπησε κι αυτή. Καλοκαίρια αξέχαστα, βαρκάδες, μπάνια, ξάπλες, συμφωνίες, τσακωμοί, γέλια και μπινελίκια, μπάρμπεκιου, που παρέα μάθαμε να κάνουμε κάρβουνο κιλά και κιλά κρεάτων. Δυο μικρά σπίτια στη χαράδρα με θέα θάλασσα και ουρανό, που έδεσαν εμάς και τις οικογένειές μας. Από εκεί είναι οι φωτογραφίες - μικρό δείγμα μιας συμβίωσης αξέχαστης που θα κρατήσω πάντα ζωντανή. Και κάτι τελευταίο: είπαμε να αποφύγουμε τις συγκινήσεις - ρε μαλάκα δεν σοβαρεύεσαι, θα μου έλεγε - αλλά δεν μπορώ να το αποφύγω: χωρίς τον Βασίλη, η Σκιάθος δεν θα είναι ποτέ η ίδια!