Το ίδιο και όσοι ζουν ακόλαστη ζωή και δεν έχουν χαλινάρι στους τρόπους τους. Προσπαθούν όλοι να είναι χειρότεροι απ΄αυτούς, νομίζοντας πως θα πετύχουν να μείνουν ακατηγόρητοι εξαιτίας της πολλής κακίας γύρω τους. Χάνεται και θολώνεται η άτονη ψυχή από την κακία που έχει μέσα της ασωτία, υπερηφάνεια, απληστία οργή, αυθάδεια, μανία, φόβο, θρήνο, φθόνο, πλεονεξία, αρπακτική διάθεση, κόπο, ψεύδος, ηδονή, νωθρότητα, λύπη, δειλία, αρρώστια, μίσος, κατάκριση, αδυναμία, πλάνη, άγνοια, απάτη, λησμοσύνη Θεού. Με αυτά και με τα όμοιά τους τιμωριέται η άθλια ψυχή που χωρίζει τον εαυτό της απ΄τον Θεό. Όσοι θέλουν να ζήσουν την ενάρετη, τη γεμάτη δόξα ζωή δεν πρέπει να κρίνονται απ΄τους πλαστούς τρόπους και την υποκριτική συμπεριφορά. Αυτοί δείχνουν με τα έργα τους την ενάρετη και θεάρεστη ζωή, όπως οι ζωγράφοι και οι γλύπτες και σαν παγίδες αποστρέφονται όλες τις πονηρές ηδονές. Πρέπει να λέγεται ανθρωποποιός δηλαδή ανθρωποπλάστης, όποιος μπορεί να ημερώνει τους απαίδευτους για να αγαπήσουν λόγους καλούς και παίδευση. Το ίδιο πρέπει να λέγονται όσοι βοηθούν τους ακόλαστους να αλλάξουν ζωή και να ζουν ενάρετα κι όπως αρέσει στον Θεό, επειδή ξαναπλάθουν τους ανθρώπους. Και αυτό γιατί η πραότητα και η εγκράτεια είναι ευδαιμονία και αγαθή ελπίδα για τις ψυχές των ανθρώπων. Πρέπει οι άνθρωποι να ζουν και να συμπεριφέρονται καθώς πρέπει, δηλαδή γνήσια. Όταν αυτό κατορθωθεί εύκολα μαθαίνονται τα περί του Θεού, γιατί όποιος σέβεται τον Θεό με όλη του την καρδιά φροντίζει να είναι κύριος του θυμού και της επιθυμίας. Και αιτία όλων των κακών είναι ο θυμός και η επιθυμία…. Ο αδιόρθωτος είναι και απάνθρωπος. Αυτού του είδους τους ανθρώπους πρέπει να τους αποφεύγουμε, γιατί όσοι ζουν μαζί με την κακία δεν επιτρέπεται ποτέ να βρεθούν ανάμεσα στους αθανάτους (εννοεί τους αγίους στον Παράδεισο)». Από το βιβλίο ΜΙΚΡΗ ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ . Αρχ. Ευσεβίου, ΣΕΛ. 17-19 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗς ΕΛΛΑΔΟΣ