Και άλλη βαριά απώλεια μέσα στο ‘19! Σκληρό να ακούς πως ο εμβληματικός Θάνος, ο Θάνος Μικρούτσικος, έφυγε για το τελευταίο ταξίδι του, αφήνοντας τεράστιο έργο με τραγούδια, όπερες, ορατόρια, και άλλες μορφές συμφωνικής φόρμας. Παρ’ όλο που γνώριζα πως το τέλος του είναι κοντά (το γνώριζε κι ο ίδιος), ξαφνιάστηκα, γιατί πίστευα πως, αυτός ο πεισματάρης φίλος, θα άντεχε περισσότερο τον πόλεμο με την κακιά αρρώστια και θα έβρισκε τρόπους να ξεγελάσει τον χάροντα… Όμως, ο γενναιόδωρος Θάνος αποχαιρέτισε οικείους και φίλους, τον κόσμο που τον αγάπησε, αυτόν τον κόσμο που αγκαλιάζει ποιητές και υμνωδούς της ζωής κι ο Θάνος υπήρξε αυτό ακριβώς ποιητής και υμνωδός της ζωής στη μεταπολιτευτική μας ιστορία Έγραφε ακατάπαυστα, ακούραστος, με τις κεραίες του πάντα σε εγρήγορση, να οσφραίνεται το παρόν, αλλά και το μέλλον, αναδεικνύοντας μέσα από το έργο του το πάντα ανήσυχο πνεύμα του. Δεν είναι αφιέρωμα αυτό εδώ, παρά μόνο η θλίψη μου, για την τελεσίδικη απουσία ενός παλαιού φίλου κι ενός άξιου ανθρώπου του πολιτισμού. Ίσως και η στιγμή να του πω και δημόσια ένα «ευχαριστώ» για τις ευκαιρίες και την στήριξη (ξέρεις εσύ καλέ μου Θάνο), όπως και για την διαμεσολάβησή του στη συνεργασία μου με τον Άλκη Αλκαίο. Δεν είναι η στιγμή που μπορούμε να «μιλήσουμε μεταξύ μας», αγαπητέ μου Θάνο. Τώρα είναι η στιγμή τής μνήμης και των συναισθημάτων που μας γεννά το ταξίδι σου. Ένας ολόκληρος κόσμος θα αποχαιρετήσει τη Δευτέρα έναν χρήσιμο και συνεπή πολίτη, έναν φίλο, έναν ομότεχνο, συνεργάτη, που αφήνει το έργο και το στίγμα του σε όσους θελήσουν να πάρουν την σκυτάλη… Καλό σου ταξίδι, φίλε. Νότης Μαυρουδής