ΔΥΟ ΧΑΣΤΟΥΚΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΟΘΗΚΑΝ, ΜΙΑ ΠΤΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ!! Είσαι πολύ αγαπητό πλάσμα του Θεού! Ο Χριστός σε αγκαλιάζει! Εσύ; Αγκαλιάζεις με αποδοχή την ψυχή σου; Ελπίζεις; Οραματίζεσαι όμορφα πράγματα; Βλέπεις το μέλλον σου φωτεινό; Ο Χριστός κάθε φορά που μετανιώνεις & εξομολογείσαι, σε συγχωρεί! Εσύ; Συγχωρείς τον εαυτό σου; Τον αποδέχεσαι ή τον μαστιγώνεις ενοχικά, ακυρώνοντας την αγάπη & θυσία του Χριστού; Τι νιώθεις όταν κοιτάς το πρόσωπό σου στον καθρέφτη; Δοξάζεις με ευγνωμοσύνη για αυτό που αντικρίζεις-την μορφή σου!- ή αισθάνεσαι μειονεξία, αποστροφή και αυτοαπόρριψη; Μήπως πέρασε ποτέ απ’ το μυαλό σου να βάλεις τέλος σε όλα, λόγω απελπισίας; Μήπως κάποιες φορές μπερδεύεσαι και ονομάζεις εγωισμό την ανάγκη σου για ψυχική τόνωση και ενθάρρυνση; Μήπως ονομάζεις ταπείνωση την μειονεξία σου & την χαμηλή σου αυτοεκτίμηση; Μήπως μπερδεύεις το άυλον με το νάιλον; Κι αντί να πιστεύεις στο Θεό που μας φανέρωσε ο Ιησούς, εσύ αρέσκεσαι σε κάποιο ψυχοπαθές Ον με φοβερά ελλείμματα, συμπλέγματα, και μύρια άλυτα δικά του θέματα;