Ο Αλέξανδρος Μωραΐτίδης αν και πρόδρομος της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας, θεωρείται από τους κορυφαίους του είδους.

Από το 1880 ως το 1907 δημοσίευσε σε εφημερίδες και περιοδικά διηγήματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις που εκδόθηκαν με τίτλους "Διηγήματα" και "Με του βορηά τα κύματα", σε δύο εξάτομες συλλογές. Σμύρνη, Σύρος, Νικομήδεια, Αιδηψός, Ακτοπλοΐα, φυσικά Σκιάθος, Τήνος, Στυλίδα, Καρπενήσι, Άγιον Όρος, Σκύρος κ.α παρελαύνουν απ’ τις σελίδες του αποκαλύπτοντας έναν κόσμο αλλοτινό που ομορφαίνει πιότερο απ’ τη μαγική του πένα. Να τι γράφει για ένα τυφλό ψάλτη που γνώρισε στη Αγία Φωτεινή στη Σμύρνη πριν την καταστροφή της: «Εἰς τὴν ἁγίαν Φωτεινὴν τελεῖται καθ’ ἑκάστην ἡ θεία Λειτουργία —εἰς τὰ δύο του παρεκκλήσια ὄμως— δεξιὰ καὶ ἀριστερά, κατανυκτικότατα πάντοτε καὶ σεμνότατα, διότι οἱ ἱερεῖς τῆς ἁγίας Φωτεινῆς ἐναρμονίζουσι τὴν φωνὴν τῶν σύμφωνα μὲ τὰς ὁδηγίας τοῦ κ. Μισαηλίδου. καὶ οὕτως ἀποκτᾶ μίαν χάριν ἐμμελὴ πάσα ἱερουργία τῶν, ἔστω καὶ ἐν καθημερινή. Ἐκεῖνο δὲ ὅπου μου ἐκίνησε τὴν περιέργειαν ἰδιαιτέρως εἶνε τοῦτο, ὅτι εἰς τὰς καθημερινᾶς αὐτᾶς λειτουργίας ψάλλει πάντοτε ἔνας τυφλός με μίαν γλυκυτάτην φωνὴν ψάλτης, ὅστις χωρὶς νὰ βλέπη, ἐξ ἀκοῆς μόνον, ἔμαθε καὶ ἐκτελεῖ θαυμασίως, χωρὶς νὰ παρεκκλίνη διόλου ἀπὸ τὴν γραμμὴν τοῦ συνθέτου, χωρὶς νὰ παρίδη κανένα φθόγγον, ὅλα τὰ ὡραιότερα μουσουργήματα τῶν ὀνομαστότερων πρωτοψαλτῶν τῆς Σμύρνης. Ω Σμύρνη μοῦ ὡραία, πατρὶς τοῦ τυφλοῦ Ὁμήρου! Ω γλυκύτατη Ἰωνία, κοιτὶς τῆς τέχνης καὶ τῶν γραμμάτων. Τὸν τυφλὸν αὐτὸν ψάλτην μ’ ἀρέση νὰ τὸν ἀκούω κάθε πρωὶ ψάλλοντα τὸν Χερουβικὸν ὕμνον καὶ τὸ Ἄξιον ἐστὶν εἰς ἐναρμόνιον πρῶτον ἦχον. Ἔχει τὴν καταγωγήν του ἀπὸ τοὺς ἀοιδοὺς τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν χωρὶς ἄλλο».