Μεσόγεια θα πει πως βρίσκεται στο εσωτερικό και πράγματι η ταβέρνα ‘Μεσόγεια’ του Παντελή Ιωάννου στη Σκιάθο, είναι χωμένη σ’ ένα απ’ τα πιο γραφικά σοκάκια στην καρδιά της πόλης, μακριά απ’ τ’ αδιάκριτα βλέμματα των θαμώνων του πολύβουου λιμανιού. Γι’ αυτό και έζησε μοναδικές στιγμές στην εκατοντάχρονη σχεδόν ιστορίας της, τη μεγαλύτερη απ’ όλα τα υπάρχοντα ταβερνεία της μοναδικής πολίχνης του τόπου. Οι άνθρωποι που πέρασαν από εκεί, συνεπικουρούμενοι απ’ του πιοτού τη γλυκύτατη μέθη, ένοιωθαν λεύτεροι να ξεδώσουν εκφράζοντας πότε τη χαρά και πότε τη λύπη τους. Τα ‘Μεσόγεια’ ξεκίνησαν τη θρυλική τους πορεία πριν από περίπου ένα αιώνα, απ’ τον παππού του Παντελή, Σταύρο Αιβαλιώτη, το 1923. Στη συνέχεια πέρασαν στα άξια χέρια της μάνας του Ευγενίας για να συνεχίσει ο ίδιος τα τελευταία τριανταοχτώ χρόνια και με το γιο του Σταμάτη να προετοιμάζεται ήδη ν’ ακολουθήσει τα χνάρια του.   Τέσσερις γενιές λοιπόν, κρατούν πιστά την παράδοση του καλού φαγητού και πιοτού και της άριστης νησιώτικης φιλοξενίας που είναι συνυφασμένη με το πανάρχαιο ελληνικό πνεύμα. Άπειροι οι φίλοι του μαγαζιού όλα αυτά τα χρόνια, περαστικοί μα και μόνιμοι. Άπειρες και οι στιγμές που έζησαν οι ιδιοκτήτες κοντά τους. Τι να πρωτοθυμηθούν; Τους ανεπανάληπτους Σκιαθίτες σαν τον Αγγελή Μουτζούρη, τον Γιάννη Ξυλοπόδαρο, τον Αντώνη Καρμπατσώτη και τον Νικολό Γραβάνη με τους χαριτωμένους ψευτοκαβγάδες τους και τόσους άλλους; Τα ατελείωτα μαγικά χειμωνιάτικα βράδια με τα γλέντια και τους λεβέντικους χορούς στον ήχο του τσουμπόξ ή της ζωντανής λαϊκής ορχήστρας; Την καλοκαιρινή μοναδική νύχτα της 17ης Ιουλίου του 1976 όταν η Δόμνα Σαμίου μάζεψε εκεί όλους τους καλλίφωνους και τις καλλίφωνες του νησιού για να ηχογραφήσουν τα παραδοσιακά Σκιαθίτικα τραγούδια; Τους αλλοδαπούς που στήνονται ακόμα στην ουρά για να βρουν τραπέζι και να γευτούν τα εκλεκτά ελληνικά εδέσματα; Μια ζωή ξόδεψε ο παιδικός μου φίλος Παντελής να περιποιείται αυτός και η φαμίλια του, τον κόσμο. Μια ζωή με το χαμόγελο και τον καλό το λόγο. Μια ζωή πιστός στο πόστο του στο ολοζώντανο στενό της ευτυχίας. Τι άλλο θέλει ένα νησί για να προκόψει;