Άλλωστε, Χριστός, αυτό θα πει: Ανοιχτά πράγματα! ανοιχτό μυαλό, ανοιχτή καρδιά, ανοιχτά μάτια, ανοιχτά βλέμματα. Πού να τα καταλάβω αυτά εγώ που έμαθα να βλέπω μέσα απ’ τους φωταγωγούς της πολυκατοικίας μου, απ’ το στενό παράθυρο του δωματίου μου, τα μικρά κουτάκια της ανασφάλειάς μου, το βόλεμα και τη συνήθεια που δεν μ’ αφήνουν να ανοιχτώ. Άκου τι λέει: άνοιξαν οι Ουρανοί!! Άνοιξε το Άνοιγμα. Έγινε το άπειρο, πιο άπειρο! Πρόκειται για κίνηση, για βύθιση των ματιών μας πιο ψηλά, δηλαδή, πιο βαθιά. Νερά κινούνται, στρέφονται στα οπίσω, αλλάζοντας ρυθμό και φορά, Ουρανοί ανοίγουν, το Πνεύμα το άγιο πνέει. Και γενικώς για ένα… ξεβόλεμα των βεβαιοτήτων μας όλων. Πού να τα καταλάβω αυτά εγώ, ο άνθρωπος της φορμόλης, της πνευματικής συντήρησης και νοητικής στασιμότητας! Η καρδιά μου πέτρωσε. Με το κολλημένο μου μυαλό μου τραγουδώ λόγια φοβερά της Εκκλησίας, μα αγνοώ τη δυναμική τους, αφού όλα τα βλέπω στατικά, παγωμένα, ακίνητα, μουσειακά. Ο Πρόδρομος έντρομος, Άγγελοι πάνω, κάτω, νερά, πέρα δώθε, σύννεφα που σκίζονται, Πνεύμα άγιο, σα Περιστέρι. Όλα σε αέναη κίνηση. Το μόνο σταθερό σημείο, ο Πυρήνας όλης αυτής της έκρηξης, και του εκστατικού τοπίου, ο Χριστός! Γύρω Του, όλα στροβιλίζονται και γυρίζουν συνθέτοντας χαοτική αρμονία!! Κι Αυτός σιωπηλός, ηγεμονικός, ταπεινός, χωρίς να προσπαθεί να αποδείξει κάτι, Άλφα και Ωμέγα, Αρχή και Τέλος, Πάνω και Κάτω, Τώρα και Πάντα. Θεός. ---------------------------------- Χρόνια πολλά σε όλους μας!!! ------------------------------------- Στη φωτό: Οι ανοιχτοί Ουρανοί της νυχτερινής Αθήνας.