Αυτα είναι τα τρία πράγματα που μάθαμε από τον τελικό του Luzhniki Stadium:

1. ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΗΝ ΑΤΟΛΜΙΑ ΤΗΣ Η ΓΑΛΛΙΑ

O Ντιντιέ Ντεσάν δεν έκρυβε εκπλήξεις στις επιλογές του. Ούτε σε πρόσωπα, ούτε στο βασικό του πλάνο. Ο Γάλλος εκλέκτορας πήγε με τη συνταγή που έφτασε την ομάδα του μέχρι τον τελικό. Τετράδα στην άμυνα, αριστερός χαφ ο Ματουϊντί, από δεξιά αλλά με ελευθερία κινήσεων ο Εμπαπέ, ο Γκριεζμάν στην πλάτη του Ζιρού. Τα δεδομένα πριν τη σέντρα κατέληγαν στον ίδιο παρονομαστή: φαβορί για το τρόπαιο η Γαλλία. Περισσότερες λύσεις, ακόμη μεγαλύτερη ποιότητα από την Κροατία, λιγότερη καταπόνηση. Οι "μπλε" δεν είχαν πρόβλημα να αφήσουν τη μπάλα στους αντιπάλους τους στα πρώτα λεπτά, θέλοντας να μην πέσουν θύμα αιφνιδιασμού, απορροφώντας τον όποιο ενθουσιασμό των Γάλλων. Και αν η επιλογή τους αυτή έμοιαζε να δικαιώνεται από τη στιγμή που προηγήθηκαν στο 18' -έστω και με σύμμαχο την τύχη- εξελίχθηκε σε ακατανόητη όταν συνεχίστηκε και μετά το προβάδισμα τους. Οι Γάλλοι δεν παραδειγματίστηκαν από τους Άγγλους στον ημιτελικό, άφησαν τη μπάλα στους Κροάτες και ισοφαρίστηκαν, ωστόσο είδαν τη θεά τύχη να τους χαμογελάει ξανά στο χέρι του Πέρισιτς, που έφερε νέο προβάδισμα διά ποδός Γκριεζμάν στο 38'. Μετά τα πρώτα 45 λεπτά η Γαλλία όχι μόνο δεν πλήρωνε την ατολμία της, αλλά είχε και προβάδισμα για το τρόπαιο.

2. ΑΔΕΙΑΣΕ Η ΚΛΕΨΥΔΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΟΑΤΙΑ

Δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει τον τελικό Πέρισιτς, λύνοντας τα χέρια του Ζλάτκο Ντάλιτς που δεν χρειάστηκε να διαφοροποιήσει τα πλάνα του. Ο Κροάτης τεχνικός προφανώς και στήριζε πολλά στο δίδυμο Ράκιτιτς - Μόντριτς, στη πονηριά του Μάντζουκιτς και την φαντασία του εξτρέμ της Ίντερ. Φτάνοντας τόσο κοντά στην ύψιστη επιτυχία, μικροπροβλήματα τραυματισμών και κούραση πάνε περίπατο. Όμως το γεγονός ότι η Χρβάτσκα είχε στα πόδια της ουσιαστικά ένα ματς περισσότερο (τρεις παρατάσεις), αποτελούσε ένα δεδομένο προς διαχείριση ερώτημα. Φτάνοντας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Κροατία είχε 4 (Μόντριτς, Ράκιτιτς, Πέρισιτς, Βρσάλκο) στους 5 (γαλλική σφήνα ο Καντέ, τρίτος στη σχετική λίστα) παίκτες με τα περισσότερα χιλιόμετρα στη διοργάνωση... Στο ξεκίνημα της αναμέτρησης οι Βαλκάνιοι μπήκαν με διάθεση να πάρουν την πρωτοβουλία, να πιέσουν και να μην επιτρέψουν στους Γάλλους να νιώσουν φαβορί. Μια άτυχη στιγμή τους χάλασε τα σχέδια, όταν στο 18' από εκτέλεση φάουλ του Γκριεζμάν, ο Μάντζουκιτς με το κεφάλι μπήκε στην πορεία της μπάλας και την έστειλε στο βάθος της εστίας του Σούμπασιτς. Στους 16, τα προημιτελικά και τα ημιτελικά, η Κροατία βρέθηκε πάντα πίσω στο σκορ. Και τις τρεις φορές κατάφερε να βγει νικήτρια. Ο τελικός ήταν το τέταρτο σερί παιχνίδι που δεχόταν πρώτη γκολ. Θα κατάφερνε μια ακόμη ανατροπή; Η γκολάρα του Πέρισιτς για το 1-1 στο 28' (η Ίντερ είναι η ομάδα με τα περισσότερα γκολ σε τελικούς Παγκοσμίου Κυπέλλου - 7) έκλεινε πονηρά το μάτι στους απανταχού υποστηρικτές της Κροατίας, αλλά αποδείχθηκε ένα παραπλανητικό σινιάλο: ο Ιβάν ο τρομερός έβαλε λάθος το χέρι του στην περιοχή, το VAR... μαρτύρησε την παράβαση και η Χρβάτσκα ήταν πίσω εκεί που ξεκίνησε: με την πλάτη στον τοίχο.

3. Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΑΛΛΙΚΑ

Έμεναν ακόμη 45 λεπτά στο Luzhniki Stadium για να δούμε αν ο Βαράν συνεχίσει το απίστευτο σερί του σε τελικούς (10/10), αν ο Ράκιτιτς θα βάλει μελάνι στο μέτωπο του ή ο Σούμπασιτς βάλει τέλος στην "κατάρα" των γκολκίπερ της Μονακό. Λορίς και Σούμπασιτς σταμάτησαν σταμάτησαν Ρέμπιτς και Εμπαπέ αντίστοιχα στα πρώτα λεπτά του δεύτερου μέρους, πριν τη μίνι διακοπή του τελικού κατόπιν εισβολής τεσσάρων οπαδών στον αγωνιστικό χώρο. Η Κροατία είχε επτά σουτ μέσα από την περιοχή στο τέλος του πρώτου μέρους αντί ενός της Γαλλίας, 60% - 40% υπέρ της κατοχή μπάλας, πίεζε στο ξεκίνημα του δεύτερου ημιχρόνου αλλά ήταν αυτή που δέχτηκε γκολ. Η έξοδος του Καντέ από το ματς στο 55' δεν μας έκανε σοφότερους σχετικά με την επιρροή που θα είχε στην έκβαση του τελικού, αφού ο Πογκμπά στο 59' πλάσαρε ιδανικά, δίνοντας αέρα δύο τερμάτων στους "μπλε"! Για την Κροατία έμοιαζε αδύνατο να επιστρέψει και το τέρμα του Εμπαπέ στο 65' για το 4-1 έβαζε τη Γαλλία στο βάθρο των θριαμβευτών. Η επιπολαιότητα του Λορίς στο 69' επέτρεψε στον Μάντζουκιτς να ρεφάρει για το αυτογκόλ του, όμως η Κροατία είχε πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει. Ο χρόνος και οι δυνάμεις δεν έφταναν, το περίσσιο θάρρος της Χρβάτσκα δεν ήταν αρκετό. Η ατομική ποιότητα των Γάλλων, η εκπληκτική αποτελεσματικότητα στην επίθεση (παρά το γεγονός ότι δεν βρήκαν ούτε ένα γκολ από τον βασικό τους φορ, Ολιβιέρ Ζιρού, που σε 546' συμμετοχής δεν είχε ούτε ένα εύστοχο σουτ!), οι περισσότερες λύσεις στο ρόστερ που έκαναν ευκολότερη τη διαχείριση του τουρνουά (οι Κροάτες για παράδειγμα ακόμη και στον τελικό έκαναν μόλις δύο αλλαγές), αποδείχθηκαν ανυπέρβλητα εμπόδια για όποιον επιχείρησε να εκτροχιάσει τους "μπλε". Οι Κροάτες θα θυμούνται για χρόνια την παραμυθένια πορεία τους μέχρι τον τελικό, οι Γάλλοι με περίσσιο ταλέντο και κυνικότητα (στον τελικό πέτυχαν 4 γκολ με 39% κατοχή μπάλας!) κατέκτησαν ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, έστω κι αν χρειάστηκε να θυσιάσουν το στυλ. Η φουρνιά αυτή σίγουρα έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει τόσο στο επόμενο Euro (2020), όσο και στο Παγκόσμιο Κύπελλο που θα πραγματοποιηθεί το 2022 στο Κατάρ...