Με προβληματίζουν τα χριστουγεννιάτικα bazaar. Είναι τόσα πολλά στις πόλεις, τόσες οργανώσεις, ενώσεις, σύλλογοι ,ομάδες ,ακόμα και ατομικά που πουλούν αντικείμενα στο όνομα κάποιου φιλανθρωπικού λόγου. Είναι τόσα πολλά σου λέω που πραγματικά δεν ξέρω που να δώσω τον οβολό μου. Και αν θέλω να τον δώσω. Από την μια οι λόγοι τους τσιγκλούν την κοιμισμένη φιλανθρωπία μου. Και από την άλλη αγχώνομαι που όλοι αυτοί ξαφνικά με βάλανε στην μέση και μου κουδουνίζουν ηχηρά για να μου πουν- Κοιτά εσύ δεν κάνεις τίποτα για τους άλλους. Δεν ξέρω αν μ αρέσει αυτό το χριστουγεννιάτικο παιχνίδι των οργανώσεων, εταιριών και όλα τα συναφή, μην τα ξαναλέμε, που γίνεται εντός των ημερών αυτών, που όλοι μαζί βγαίνουν στην σκηνή και φωνάζουν ότι εμείς αγαπάμε τον συνάνθρωπο .Εσύ; Όχι ξέρω. Δεν μ αρέσει. Γιατί εκτός από τον Δεκέμβρη, δεν έχω ξαναδεί τέτοια κινητικότητα. Λες και ένας μήνας του έτους είναι μόνο υπέρ φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης. Γιατί ψύλλοι στα αυτιά μου μπαίνουν συνεχώς ότι τα χρήματα μόνο στις φιλανθρωπίες δεν πάνε. Μπορεί να υπάρχουν και αξιόλογα Παζάρ ,αλλά μέχρι να τα βρω θα 'χουν τελειώσει οι γιορτές. Εκτός τελικά αν συμβαίνει στα αλήθεια αυτή η σκέψη: ‘’Τα Χριστούγεννα είναι μια αναγκαιότητα. Πρέπει να είναι τουλάχιστον μία ημέρα του έτους, για να μας θυμίζει, ότι είμαστε εδώ για κάτι άλλο, εκτός από τον εαυτό μας .’’ Όποτε ο καθείς πράττει κατά το δοκούν. Φιλανθρωπία μόνο στις εορτές: δεκτό Φιλανθρωπία και εκτός εορτών: δεκτό και αυτό. Αν μπορείς, να βοηθάς τους άλλους. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τουλάχιστον μην τους προκαλείς κακό