Η Μανούσι από την Ινδία έμεινε επτά μήνες σε ειδική θερμοκοιτίδα - Οι γιατροί έδιναν μόλις 0,5% πιθανότητες να διατηρηθεί στη ζωή Γεννήθηκε μετά από μόλις 28 εβδομάδες κύησης, με βάρος 400 γραμμάρια και σε μέγεθος στυλό, καθώς το ύψος του ήταν μόλις 21 εκατοστά. Οι γιατροί έδωσαν 0,5% πιθανότητες να επιζήσει. Ήτοι, κάτι λιγότερο από ελάχιστες. Και όμως, η «μητέρα» φύση απέδειξε ότι τα θαύματα είναι δυνατόν να συμβούν. Το μωράκι στην Ινδία επέζησε, παρ' ότι οι πιθανότητες ήταν απειροελάχιστες. Η Μανούσι γεννήθηκε με καισαρική τομή, μετά από τρεις μήνες στην κοιλιά της μητέρας της, η οποία αρρώστησε και κινδύνευε να χαθεί τόσο η ίδια όσο και το παιδί. Το μωρό ζυγίστηκε 400 γραμμάρια και μετρήθηκε στα 21 εκατοστά. Οι γιατροί έδιναν μηδαμινές πιθανότητες επιβίωσης, ωστόσο η Μανούσι όχι μόνο τα κατάφερε, αλλά μετά από επτά μήνες στη θερμοκοιτίδα, πήρε εξιτήριο και πλέον βρίσκεται στο σπίτι και στην οικογένειά της, φτάνοντας τα 2,4 κιλά βάρος. Το «παιδί-θαύμα» επιβίωσε ενώ ήταν κάτω από 500 γραμμάρια, γεγονός εξαιρετικά σπάνιο. Γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου και πήρε εξιτήριο πριν λίγες ημέρες. Οι μαιευτήρες ανέφεραν ότι είναι το μικρότερο μωρό που έχει γεννηθεί στην Ινδία, καθώς δεν διαθέτουν στοιχεία για άλλες χώρες. Το προηγούμενο ρεκόρ ήταν 450 γραμμάρια και είχε καταγραφεί το 2012. Η 48χρονη μητέρα Σέετα και ο 50χρονος πατέρας Γκιριράι, από την περιοχή Ρατζαστάν, έκαναν λόγο για θαύμα, γνωρίζοντας ωστόσο ότι υπήρχε πρόβλημα στην εγκυμοσύνη. Η 48χρονη μητέρα παρουσίασε υψηλή και ανεξέλεγκτη αρτηριακή πίεση. Μετά από εξετάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, διαπιστώθηκε σημαντική έλλειψη ροής αίματος στον πλακούντα. Τότε ελήφθη η απόφαση να αφαιρεθεί το παιδί με καισαρική, έστω και στους τρεις μήνες κύησης. Στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το μωρό δεν έχει αναπτύξει αυτόνομο αναπνευστικό σύστημα, ενώ το δέρμα του είναι εξαιρετικά λεπτό και εύθραυστο, σε σημείο να φαίνονται όλα τα εσωτερικά του όργανα, τα οποία δεν είχαν αναπτυχθεί ολοκληρωτικά. Η Μανούσι τοποθετήθηκε αμέσως σε ειδική μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι πιθανότητες επιβίωσης που έδωσαν οι γιατροί στους γονείς, ήταν μόλις 0,5%. Ο Sunil Janged, επικεφαλής της μονάδας νεογνών στο νοσοκομείο, τόνισε χαρακτηριστικά: «Όταν γεννήθηκε το μωρό, δεν ήμασταν σίγουροι τι θα μπορούσε να συμβεί. Αγωνιζόταν να αναπνεύσει. Έτσι τοποθετήθηκε αμέσως σε έναν αναπνευστήρα, προκειμένου να αναπτυχθούν οι μικροσκοπικοί πνεύμονες». Σε επτά εβδομάδες, η Manushi μπόρεσε να αφομοιώσει το γάλα και άρχισε σιγά-σιγά να αναπνέει μόνη της, ενώ ο εγκέφαλος και τα μάτια εξελίχθηκαν κανονικά. «Αποφασίσαμε να σώσουμε τη ζωή του μωρού και να παρέχουμε φροντίδα και ιατρική περίθαλψη, γιατί θέλαμε να στείλουμε ένα μήνυμα ότι τα κορίτσια θα πρέπει να προστατεύονται. Σε μία περιοχή όπως η Rajasthan, όπου η γυναικεία βρεφοκτονία είναι ανεξέλεγκτη, οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε ένα βήμα προς τα εμπρός και να λάβουμε μέτρα για να τερματιστεί αυτή η κακή πρακτική», δήλωσε ο γιατρός, παρουσιάζοντας μία άλλη, εξίσου σημαντική, διάσταση αυτής της ελπιδοφόρας ιστορίας.