ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΥΤΕΡΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΠΡΟΩΡΑ…

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πραγματικά κοσμούν ένα τόπο με την παρουσία τους. Ταυτίζονται μαζί του και γίνονται αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού του. Τέτοιος υπήρξε ο Λευτέρης για τη Σκιάθο. Ο κλειδαράς, ο τσαγκάρης, ο αεικίνητος βιοπαλαιστής με το μηχανάκι και το τζόκεϊ.

Έφυγε από κοντά μας ένας ανεκτίμητος φίλος με σπάνιο ήθος και απαράμιλλη ποιότητα, ένας άνθρωπος -παράδειγμα καλού οικογενειάρχη, ένας δικός μας άνθρωπος που αγαπούσαμε πιστεύω όλοι στη Σκιάθο όπως αγαπάμε και την οικογένειά του.

Τι να πεις στην Πατρίσια με το γλυκό χαμόγελο; Τι να πεις στον μοναχογιό τους τον Φίλιππο, το ευγενέστατο πολυτάλαντο παιδί που την ομορφιά της ψυχής του την κάνει υπέροχες νότες και τις σκορπά στον σκιαθίτικο ουρανό; Μόνο να είστε υπερήφανοι για το σύζυγο και πατέρα όπως είμαστε όλοι στη Σκιάθο που τον είχαμε συμπολίτη.

Ό,τι και να τους πεις αυτή την ώρα της μεγάλης οδύνης, νομίζω πως θα είναι λίγο. Όμως δεν αρκούν μόνο οι παρήγορες λέξεις. 

Λευτέρη Καλό ταξίδι στο Φως