Η κυβέρνηση πανηγυρίζει: «Διπλασιάσαμε τα σχολεία με δωρεάν σχολικά γεύματα!» λέει η υπουργός, «231.000 μερίδες τη μέρα!» θριαμβολογεί η άλλη.
Κι εμείς εδώ, στα νησιά των Βορείων Σποράδων, χειροκροτούμε από μακριά.

Γιατί, παρά τα εκατομμύρια που «τρέχουν» για προγράμματα, δράσεις και επιδοτήσεις κάθε είδους, τα σχολεία μας μένουν για άλλη μια χρονιά εκτός.
Τα παιδιά της Σκιάθου, της Σκοπέλου και της Αλοννήσου δεν δικαιούνται δωρεάν γεύματα. Ίσως γιατί — σύμφωνα με το ΦΕΚ — εδώ ζούμε όλοι στην «ευμάρεια», κάτω από φοίνικες και με φουσκωμένα πορτοφόλια.

Λεφτά υπάρχουν, λοιπόν…
Για φιέστες, για επικοινωνία, για διαφημίσεις, για «προγράμματα» που μοιάζουν να αγνοούν ότι κι εμείς είμαστε Ελλάδα.
Μόνο που, φαίνεται, η Ελλάδα τελειώνει κάπου λίγο πριν το πέλαγος.

Ας μας εξηγήσει κάποιος:
Τα παιδιά των νησιών είναι ενός κατώτερου Θεού ; Ή μήπως τα νησιωτικά σχολεία δεν χωράνε στους «δείκτες κοινωνικής ευαλωτότητας» των στατιστικών;

Όταν όμως έρθει η ώρα της κάλπης, θυμούνται τους Σποραδίτες.
Τότε, ναι — λεφτά, υποσχέσεις και προγράμματα υπάρχουν για όλους.
Μέχρι να περάσει η μπόρα… και να ξαναμείνουμε μόνοι μας.