Κάτω από αυτό το ρολόι, στην πλατεία του Αγίου Νικολάου στη Σκιάθο πέρασα όλα τα καλοκαίρια μου ως παιδάκι. Έπαιξα, χτύπησα, έκανα ζαβολιές, έζησα ανέμελα, μεγάλωσα! Το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε βρέθηκα και πάλι για λίγο εκεί. Ξύπνησε το ίδιο συναίσθημα. Όπως τότε! Όλα ήταν σχεδόν ίδια. Το μόνο που έλειπε ήταν ο παππούς και η γιαγιά...

Με αυτό το παιδικό συναίσθημα εύχομαι σε όλους καλό μήνα!

Να ζούμε τη ζωή μας γιατί τα χρόνια δεν γυρνάνε...