Η άφιξη της ιατρικής αποστολής στην Αλόννησο ήταν μια ευκαιρία ενότητας.

Αντ’ αυτού, μετατράπηκε σε σκηνή πολιτικού μελοδράματος.

Ο κύριος Αναγνώστου, αντί να σταθεί στο ύψος της στιγμής, μίλησε για «στοχοποίηση» της οικογένειάς του — μπροστά σε εθελοντές γιατρούς και προσκεκλημένους που ήρθαν να προσφέρουν, όχι να ακούσουν απολογίες.

Μια εκδήλωση κοινωνικής προσφοράς, την υποβάθμισε σε σκηνή προσωπικής διαμαρτυρίας. Αλήθεια, ποια στοχοποίηση εννοείτε, κύριε Αναγνώστου;

Ο ένας γιος σας είναι ταυτόχρονα αντιδήμαρχος και διοικητής του Αστυνομικού Σταθμού. Ο δεύτερος, αστυνομικός σε άδεια, χρησιμοποιήθηκε ως εργάτης του Δήμου — με δική σας πρωτοβουλία στο τελευταίο συμβάν στην "Μηλιά". Εσείς είστε εκείνος που εμπλέκετε την οικογένειά σας σε δημοτικές υποθέσεις.

Εσείς τους εκθέτετε — όχι η κοινωνία, ούτε η κριτική.

Η οικογένεια δεν στοχοποιείται όταν γίνεται αντικείμενο θεμιτής πολιτικής κριτικής.

Στοχοποιείται όταν εσείς την εμπλέκετε και μετά την χρησιμοποιείτε ως ασπίδα για να μην κριθείτε.

Όταν αστυνομικός διοικητής συμμετέχει στη δημοτική διοίκηση, υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων.

Όταν αστυνομικός χρησιμοποιείται ως εργαζόμενος του Δήμου χωρίς θεσμική ιδιότητα, υπάρχει αυθαιρεσία.

Και όλα αυτά δεν είναι θεωρίες.

Αναφέρω επιγραμματικά υποθέσεις: Καλαμάκια, Κάβος, Μηλιά!

Αυτά δεν είναι στοχοποίηση. Είναι αποτέλεσμα των δικών σας επιλογών.

Η Δημοτική Αρχή δεν είναι οικογενειακή υπόθεση.

Ο Δήμος δεν είναι εργαλείο προσωπικής διαχείρισης.

Και η κοινωνία της Αλοννήσου δεν είναι υποχρεωμένη να σιωπά.

Αντί να δώσετε εξηγήσεις, παρουσιάζεστε ως το θύμα.

Αντί να αναλάβετε την ευθύνη για όσα συμβαίνουν, δείχνετε με το δάχτυλο όποιον τολμά να μιλήσει.

Οι πολίτες της Αλοννήσου έχουν ανάγκη από διαφάνεια, θεσμική κανονικότητα και ηρεμία — όχι σκηνές διχασμού.

Αν σας έχει απομείνει ίχνος ευθύνης,σταματήστε να μεταφέρετε το πρόβλημα αλλού.

Αναγνωρίστε τα λάθη σας.

Προστατέψτε και την οικογένειά σας και την κοινωνία που υπηρετείτε.

Σώστε ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί. Πριν να είναι αργά.

Κανείς δεν επιτίθεται στην οικογένειά σας.

Τους φέρνετε μόνος σας στο προσκήνιο, μέσα από τις αποφάσεις και τις πράξεις σας.

Σας είχα προειδοποιήσει:

Σπείρατε ανέμους. Σήμερα θερίζετε θύελλες.

Εύχομαι να μη θερίσετε και τυφώνες.

Η Αλόννησος αξίζει να ξαναβρεί την ψυχραιμία και την αξιοπρέπειά της.

Αυτό είναι το χρέος όλων μας — και πρώτα απ’ όλα, το δικό σας.