Ως πρώην αυτοδιοικητικός και τεχνοκράτης που βρέθηκα εδω και λίγο καιρό στην όμορφη Αλόννησο, νιώθω την ανάγκη να μιλήσω. Όχι από φιλοδοξία, αλλά από σεβασμό στους ανθρώπους που με εμπιστεύτηκαν.

Παρακολουθώ με θλίψη τη μετατροπή σοβαρών θεμάτων – όπως το Κτηματολόγιο – σε πεδίο μικροπολιτικής και προσωπικών σκοπιμοτήτων.

Θέτω στον Δημόσιο διάλογο ορισμένα σημεία για σκέψη:

• Το Κτηματολόγιο δεν είναι πολιτικό όπλο. Είναι θεσμικό εργαλείο. Οι εγγραφές του βασίζονται σε τίτλους, τεκμήρια, δηλώσεις. Όχι σε... υπονοούμενα.
• Η Δημοτική Αρχή υποχρεούται να προστατεύει τη δημοτική περιουσία. Όποιος την εγκαταλείπει, είτε από φόβο είτε για ψηφοθηρία, διαπράττει πολιτική αμέλεια.
• Η κοινωνική συνοχή δεν κινδυνεύει από τη νομιμότητα, αλλά από τη δημαγωγία.
•  Όποιος επιλέγει να "χτίζει" ρόλο με επιθέσεις και στρεβλώσεις, δεν υπηρετεί την κοινωνία – την διχάζει.
•  Η πολιτική δεν είναι καταγγελία, είναι λύση. Και η λύση απαιτεί θεσμικότητα, γνώση και υπευθυνότητα.

Η Αλόννησος δεν χρειάζεται φωνές που «δικαιώνονται» στα σχόλια. Χρειάζεται ανθρώπους που υπερασπίζονται την αλήθεια, ακόμα κι αν δεν είναι βολική.
ΥΓ.Σήμερα γιορτάζω
1. πολιτικά 51 χρόνια οραματικής πολιτικής για τον τόπο
2. την ονομαστική μου γιορτή μου που είναι βασισμένη στην κοσμοθεωρία ότι όλα τα πράγματα γύρω μας είναι προγραμματισμένα να συμβούν πολύ πριν γεννηθούμε.