Η ενορία είναι το πρώτο κύτταρο της Εκκλησίας, εκεί όπου οι πιστοί συναντώνται, προσεύχονται και δοξολογούν τον Θεό ως μία οικογένεια. Δεν είναι απλώς ένας χώρος λατρευτικής συναθροίσεως, αλλά τόπος όπου η κοινή προσευχή μεταμορφώνει τον άνθρωπο και τον καθιστά μέλος του σώματος του Χριστού. Ο εορτασμός της Γεννήσεως της Θεοτόκου στον ενοριακό μας ναό δεν είναι μόνο ανάμνηση ενός ιστορικού γεγονότος, αλλά γεγονός χαράς, ευγνωμοσύνης και θείας κοινωνίας της εκκλησιαστικής κοινότητας. 

 

Η Υπεραγία Θεοτόκος, «ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ καὶ ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφεὶμ» (1), γεννήθηκε για να γίνει σκεύος εκλογής του Θεού, η Πλατυτέρα των Ουρανών. Η γέννησή της σηματοδοτεί την απαρχή της σωτηρίας, καθώς μέσα από αυτήν προετοιμάζεται το μυστήριο της Ενανθρωπήσεως. Γι’ αυτό και οι Πατέρες τονίζουν ότι η χαρά της Εκκλησίας για τη γέννηση της Θεοτόκου είναι ουράνια, γιατί προμηνύει την ελπίδα του κόσμου (2).

 

Στο πλαίσιο της ενοριακής ζωής, η πανήγυρη του ναού Γεννήσεως της Θεοτόκου αποκτά ιδιαίτερη σημασία. Δεν πρόκειται μόνο για τη λειτουργική κορύφωση του εκκλησιαστικού έτους στην τοπική κοινότητα, αλλά και για την ευκαιρία να συναντηθούν οι πιστοί «ἐπὶ τὸ αὐτό» (3), να κοινωνήσουν του Σώματος και του Αίματος του Χριστού και να δοξάσουν από κοινού την Παναγία Μητέρα.

 

Ειδικά στον ναό μας όπου αποθησαυρίζεται από το 1770 η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της επονομαζόμενης «των Κτητόρων», πιθανότατα εργο του 1700 , η πανήγυρις αποκτά ακόμα βαθύτερη διάσταση. Το ιερό αυτό κειμήλιο, φάρος πίστης και σημείο αναφοράς, αποτελεί πηγή παρηγοριάς και ελπίδας για τους ενορίτες αλλα και τους προσκυνητές του καλοκαιριού που αναζητούν να προσκυνήσουν τη χάρη Της. Η παρουσία Της υπενθυμίζει την αδιάλειπτη προστασία της Θεοτόκου προς την τοπική Εκκλησία και την ιστορική συνέχεια της πίστεως, καθώς οι «Κτήτορες» —οι παλαιοί ευεργέτες και ιδρυτές— παραμένουν ζωντανά μέλη της κοινότητας μέσα από την κοινή μνήμη και τη λειτουργική τιμή, όπως θα τιμηθούν το απόγευμα της κυριωνύμου ημέρας στο μνημόσυνο των Κτητόρων και ώρα 18.00.

 

Η συμμετοχή μας στον εορτασμό δεν είναι μια απλή παρουσία σε μια κοινωνική εκδήλωση. Είναι στάση ζωής και πίστης. Ο Απόστολος Παύλος υπενθυμίζει ότι «ὑμεῖς ἐστε σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους» (4). Στην κοινή λατρεία, ο καθένας δεν ζει μόνος του την πίστη, αλλά τη μοιράζεται με τον αδελφό του, ενώνεται με την κοινότητα, γίνεται «ἐν μία καρδίᾳ καὶ ἐν μιᾷ ψυχῇ» (5). Η ενοριακή λατρεία έχει τη δύναμη να μας θυμίζει ότι ο Θεός δεν μας σώζει μεμονωμένα αλλά ως λαό, ως κοινότητα που πορεύεται προς τη Βασιλεία Του.

 

Στον εορτασμό της Γεννήσεως της Θεοτόκου, η τιμή προς την Παναγία δεν είναι εξωτερική ευλάβεια, αλλά βαθιά θεολογική πράξη. Δεν την τιμούμε ως αυτόνομη σωτήρα, αλλά ως εκείνη που ελεύθερα συνεργάσθηκε στο σχέδιο της θείας οικονομίας. «Χαῖρε, δι’ ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει» ψάλλει ο υμνογράφος στους Χαιρετισμούς (6). Η κοινή μας παρουσία στον εορτασμό γίνεται λοιπόν αναγνώριση της ευεργεσίας της Θεοτόκου στην ιστορία της σωτηρίας και έκφραση αγάπης προς Εκείνην, που δεν παύει να πρεσβεύει για το ανθρώπινο γένος.

 

Η ενοριακή πανήγυρις, με κορύφωση την κοινή σύναξη και τη Θεία Λειτουργία, προσφέρει την ευκαιρία να βιώσουμε την ενότητα του σώματος της Εκκλησίας. Είναι μια πρόσκληση να ξεπεράσουμε την ατομικότητα και να ζήσουμε την κοινωνία. Μέσα στη χαρά της εορτής, μικροί και μεγάλοι, άνθρωποι κάθε ηλικίας, γινόμαστε ένα με την ψαλμωδία, τον θυμίαμα, τη δοξολογία. Η Παναγία γίνεται κοινή Μητέρα, που μας ενώνει γύρω από το τέκνο της, τον Χριστό.

 

Η συμμετοχή στους ενοριακούς εορτασμούς δεν είναι απλώς ευλαβική πράξη, αλλά μαρτυρία. Ο πιστός δείχνει στον κόσμο ότι η Εκκλησία είναι ζωντανή, ότι η χαρά της Γεννήσεως της Θεοτόκου δεν είναι ανάμνηση του παρελθόντος αλλά πηγή παρόντος και μέλλοντος. Είναι εμπειρία χάριτος, που μεταμορφώνει τη ζωή μας και μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα της πίστεως.

 

Έτσι, κάθε εορτασμός δεν είναι μια τυπική υποχρέωση, αλλά ένα κάλεσμα: να ενταχθούμε στο μυστήριο της κοινής λατρείας, να γευθούμε την ενότητα του σώματος του Χριστού, να αποδώσουμε τιμή στην Υπεραγία Θεοτόκο και, μέσα από Αυτόν που γεννήθηκε από Εκείνην, να γίνουμε κοινωνοί της αιωνίου ζωής.

 

 

 

07.00 - 10.00 > Όρθρος - Θεία Λειτουργία.

 

18.30> Μέγας Εσπερινός - αρτοκλασία, α` μέρος του Όρθρου.

 

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

 

7.30 - 10.15 > β` μέρος του Όρθρου,  Θεία Λειτουργία - ευλόγηση των κολλύβων της Παναγίας.

 

Προσφορά κερασμάτων στον προαύλιο χώρο.

 

18.00 > Μεθέορτος Εσπερινός- Παννυχίδα των Κτητόρων.

 

•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

 

07.15 - 09.30 > Όρθρος, Θεία Λειτουργία - Κτητορικό Τρισάγιο.

 

 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

 

 

 

1. Ὕμνος τῆς Θεοτόκου: Ἀκάθιστος Ὕμνος.

 

2. Ἰωάννης Δαμασκηνός, PG 96, 664Β.

 

3. Πράξ. 2,44.

 

4. Α΄ Κορ. 12,27.

 

5. Πράξ. 4,32.

 

6. Ἀκάθιστος Ὕμνος, Οἶκος Α΄.