Αλόννησος: Το νησί που σηκώνει το βάρος του Θαλάσσιου Πάρκου ζητά δικαιοσύνη, όχι νέους φόρους | Γράφει ο Γιάννης Αθανασίου
2025-08-22 06:27:28
Η Αλόννησος αποτέλεσε τολμηρό πείραμα της Πολιτείας: το πρώτο Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο της Ελλάδας ιδρύθηκε εδώ, με στόχο την προστασία της μεσογειακής φώκιας και της βιοποικιλότητας του Αιγαίου. Τριάντα χρόνια μετά, η επιτυχία στο επίπεδο της προστασίας είναι αναγνωρισμένη. Το κοινωνικό και οικονομικό κόστος, όμως, παραμένει δυσβάσταχτο και το επωμίζονται αποκλειστικά οι κάτοικοι.
Αλιείς με περιορισμένα πεδία δράσης, επαγγελματίες του τουρισμού που λειτουργούν με αυστηρούς κανόνες, μικρομεσαίες επιχειρήσεις που βλέπουν τις δυνατότητες ανάπτυξης να συρρικνώνονται. Και αντί για αντισταθμιστικά, έρχεται να προστεθεί το «τέλος ανθεκτικότητας», σαν να τιμωρείται η τοπική κοινωνία επειδή προστατεύει τον εθνικό θησαυρό της φύσης.
Η Αλόννησος δεν ζητά προνόμια· ζητά δίκαιη μεταχείριση. Τα αιτήματα είναι ξεκάθαρα και αφορούν όλους τους κλάδους της οικονομίας:
- Εξαίρεση από το εισιτήριο εισόδου για τους επισκέπτες που διαμένουν σε καταλύματα του νησιού.
- Απαλλαγή από το τέλος ανθεκτικότητας.
- Μείωση ΦΠΑ σε προϊόντα, υπηρεσίες και τουριστικές δραστηριότητες.
- Φοροαπαλλαγές για τους τοπικούς επαγγελματίες και ελαφρύνσεις στις ασφαλιστικές εισφορές.
- Ειδικά προγράμματα ενίσχυσης αλιείας και μικρών επιχειρήσεων με επιδότηση κόστους καυσίμων, μεταφορών και πρώτων υλών.
- Ενισχυμένο μεταφορικό ισοδύναμο, που θα καλύπτει ουσιαστικά το επιπλέον κόστος μετακίνησης ανθρώπων και αγαθών προς και από το νησί, ώστε να μη θεωρείται πολυτέλεια η ίδια η πρόσβαση.
Η διοίκηση δεν μπορεί να κρύβεται πίσω από το «οικολογικό αφήγημα». Δεν μπορεί να καμαρώνει για το στολίδι της Μεσογείου και ταυτόχρονα να εγκαταλείπει τους ανθρώπους που κρατούν το στολίδι αυτό ζωντανό. Η Αλόννησος δεν αντέχει άλλο να σηκώνει μόνη της το βάρος του Θαλάσσιου Πάρκου.
Αν το κράτος πιστεύει πραγματικά στην προστασία του περιβάλλοντος, πρέπει να το αποδείξει στηρίζοντας έμπρακτα αυτούς που ζουν, εργάζονται και παράγουν μέσα στα όρια του Πάρκου. Αλλιώς, πρόκειται για μια κραυγαλέα υποκρισία: περιβάλλον χωρίς κοινωνία, προστασία χωρίς δικαιοσύνη.
ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
