Σκόπελος σημαίνει εμπόδιο. Θα μου πεις, για ποιον λόγο επιλέγεις ένα νησί που λέγεται εμπόδιο; Όταν πήγα για πρώτη φορά στη Σκόπελο ήμουν μικρό παιδί. Συγκλονίστηκα με τις ομορφιές της φύσης των βορείων Σποράδων, ανακαλύπτοντας και την Αλόννησο και τη Σκιάθο. Η Σκόπελος όμως έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, επειδή εκεί έζησα πολύ δυνατές μουσικές στιγμές. Εκεί έχω δώσει τις καλύτερες ερμηνείες μου. Ήταν η πρώτη μου επαφή με φτασμένους επαγγελματίες μουσικούς, οπότε έχω συνδέσει το νησί με τη μετάβαση από την ερασιτεχνική μουσική μου κατάσταση σε μια πιο επαγγελματική φάση.

Από εκεί που τραγουδούσα με την παρέα μου, στη Σκόπελο τραγούδησα με τον Χρήστο Μητρέντζη, το «μπουζούκι» των Άγαμων Θυτών και δάσκαλο πολλών καλλιτεχνών, όπως της Ελένης Τσαλιγοπούλου. Ήταν ο μέντοράς μου και τον ευγνωμονώ, εκείνος μου έμαθε τους μεγάλους μας συνθέτες. Έτσι κατ’ επέκταση ευγνωμονώ και το νησί, το «μέρος» που συνωμότησε για ό,τι ακολούθησε για μένα στο τραγούδι

Πήγαινα κάθε καλοκαίρι, για πολλά χρόνια. Τραγουδούσα στον Μπάμπαλο, ήταν μια ταράτσα, μέσα στην πόλη, μιας οικογένειας, που αργότερα έγιναν φίλοι μου, της Βίλμας Χιώτη και του γιου της, του Τασούλη. Η Βίλμα έχει φύγει από τη ζωή, όμως τη θυμάμαι πάντα με αγάπη. Ερχόταν να με δει και να με ακούσει όπου κι αν βρισκόμουν. Με τιμούσε πάντα με την παρουσία της και δεν θα την ξεχάσω ποτέ. Μια πανέμορφη γυναίκα, με υπέροχη ψυχή. Στον Μπάμπαλο μας έβρισκαν τα πρωινά, τραγουδώντας και χορεύοντας όλο το βράδυ.

Στη Σκόπελο αγαπώ πολύ τα ρεμπέτικα του αγαπημένου μου Ξηντάρη και τα Ξηνταράκια, τα παιδιά του. Το μαγαζί τους λέγεται Ανατολή και είναι μια οικογενειακή επιχείρηση στη Χώρα. Ανεβαίνεις σκαλάκια και η θέα σε ανταμείβει – είναι μαγικά. Είναι must προορισμός, όταν πας στη Σκόπελο δεν γίνεται να μην τον επισκεφτείς, αφού είναι το κατεξοχήν ρεμπετονήσι. Εκεί θα ακούσεις τον μπαμπά και τα δύο παιδιά, ο ένας παίζει μπουζούκι και ο άλλος κρουστά – τους θυμάμαι παιδιά και τώρα είναι ολόκληροι άντρες. 

Η μαμά μαγειρεύει λιχουδιές με ντόπια υλικά και σερβίρει. Εγώ είμαι του πιο απλού φαγητού. Στο νησί έτρωγα συνέχεια το γεμιστό κοτόπουλο από τον γλυκύτατο άνθρωπο και μάγειρα Δημητράκη στην ταβέρνα Τέρψις, στον δρόμο από τη Χώρα για τον Στάφυλο – οικογενειακή υπόθεση από το 1960. Δεν έχεις φάει πιο νόστιμο κοτόπουλο. Τον κάναμε Θεό για να μας πει τη συνταγή, αλλά μάταια, ήταν παράδοση χρόνων. Από τότε, κάναμε διάφορες παραλλαγές.

Με τη μαμά μου, η οποία είναι εξαιρετική μαγείρισσα, προσπαθήσαμε να το μιμηθούμε, αλλά δεν βρήκαμε ποτέ αυτή την παραδεισένια γεύση. Το πιο ωραίο μαμαδίσιο φαγητό μαγειρεύεται στα Κύματα, στη Χώρα. Έχω φάει το πιο ωραίο παστίτσιο, τον πιο ωραίο μουσακά, όλα τα μαγειρευτά του είναι πεντανόστιμα. Όταν έφευγα από το νησί, πήγαινα τρέχοντας για να πάρω πακέτο και να φάω στον δρόμο. Τόσο ωραία είναι! Επίσης, στον Αγνώντα, μια από τις παραλίες της Σκοπέλου, σε όποιο μαγαζί κι αν πας έχει τέλειο φαγητό.

Λέγαμε: «Κοίτα να δεις… Πόσο καθαρά είναι τα νερά για να έρχονται εδώ όλα αυτά τα ψάρια!». Άλλωστε, τα νερά του Αμάραντου είναι η χαρά του ψαρά. Πρόκειται για ένα μαγικό, ειδυλλιακό σκηνικό. Στη γύρω περιοχή θα δεις και τα τρία πεύκα, εκεί που οι τουρίστες κάνουν γάμους. Οι παραλίες δεν τελειώνουν εδώ. Πολύ ωραία είναι και στο Καστάνι, στο Λιμνονάρι, στον Χόβολο, στον Πάνορμο και στον Στάφυλο – πολύ κοντά είναι και τα χωριουδάκια τους. Στον Στάφυλο θα βρεις και πεντανόστιμο φαγητό. Επίσης στο Γλυστέρι , ο Τάσος Χιώτης έχει ανοίξει το beach bar του. Είναι ένα εξαιρετικό παιδί, το οποίο φημίζεται για τη φιλοξενία του, οπότε εκεί σίγουρα θα περάσεις καλά

Κάτι ακόμη που θυμάμαι από το νησί είναι να πηγαίνουμε με τις φίλες μου και ν’ ανάβουμε κεριά στα μοναστήρια. Θρησκευτικά αξιοθέατα που επιβάλλεται να επισκεφτεί κανείς είναι η Παναγίτσα του Πύργου και το εκκλησάκι του Αϊ-Γιάννη στο Καστρί. Το εκκλησάκι είναι χτισμένο ψηλά σε έναν βράχο, εκεί γυρίστηκαν σκηνές και από το «Mamma Mia».

Δεν γίνεται να επισκεφτείς τη Σκόπελο και να μην πας να τη δεις, είναι από τα αξιοθέατα που δεν γίνεται να χάσεις. Όλες οι αναμνήσεις μου από το νησί είναι πάρα πολύ έντονες, δεν πρόκειται να τις ξεχάσω όσο ζω. Ένα αυθεντικό, ήρεμο, απλό μέρος, με πολλή πρασινάδα και με ωραίους ανθρώπους. Αν ήταν να προτείνω σε κάποιον φίλο ένα μέρος για διακοπές, θα του μιλούσα με μεγάλη χαρά γι’ αυτό το νησί. Πρέπει κάποιος να τη ζήσει τη Σκόπελο. Φέτος έχω μια συναυλία στον Βόλο, οπότε μετά θα πάω για ένα τριήμερο να βρω τους φίλους μου. Γιατί πάντα οι άνθρωποι είναι αυτοί που σε κάνουν να επιστρέφεις.