“Ημέρα της μητέρας”, μια ημέρα που την τιμούν σαν γιορτή μια φορά τον χρόνο, ενώ θα έπρεπε να γιορτάζεται κάθε μέρα, όχι με τυμπανοκρουσίες, αλλά με σεβασμό, νοιάξιμο και αγάπη.

Ημέρα της μητέρας, μια μέρα που θα προσφέρουμε λουλούδια, θα αφιερώσουμε λίγο από τον χρόνο μας για μια επίσκεψη ή ένα τηλεφώνημα, μια πρόσκληση σε γεύμα… τί γίνεται όμως με τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου;

Η αγάπη της Μητέρας θεωρείται δεδομένη, αν και υπάρχουν φορές που ακριβώς αυτή η δοτικότητα εκ μέρους της την βυθίζει στη δυστυχία, στις περιπτώσεις που αντιμετωπίζεται από τα παιδιά της με τρόπο που δεν της αρμόζει. Δεν την τιμούν, δεν την ενθαρρύνουν, δεν την προστατεύουν, ίσως γιατί επαναλαμβάνουν τα ίδια λάθη για σειρά γενεών και αρνούνται να τα παραδεχθούν, ενώ μπορεί ενδόμυχα να μετανιώνουν και να την αγαπούν με έναν δικό τους μυστικό τρόπο.

Είναι οι περιπτώσεις των Μητέρων που είναι “θύματα” των Μητέρων τους, που και εκείνες ήταν “θύματα” των δικών τους Μητέρων, να μην αντιμιλήσουν, να μην διεκδικήσουν το δίκιο τους, να μην προσπαθήσουν για την βελτίωση και την ανέλιξή τους, και όπως ανατράφηκαν ανέθρεψαν και τα κορίτσια τους, τις αυριανές Μητέρες.

Το να γίνει μία γυναίκα Μητέρα θεωρείται από την κοινωνία ότι αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος της, ο στόχος της, ο προορισμός της, ο ορισμός της “ολοκληρωμένης γυναίκας”, να κάνει οικογένεια, λες και ένα ζευγάρι δίχως παιδιά δεν αποτελεί οικογένεια, ή δεν της επιτρέπεται να επιλέξει να είναι μόνη της, θεωρείται ότι έχει κάποιο ...”κουσούρι” που δεν παντρεύεται. Υπάρχουν γυναίκες που δεν παντρεύονται ή δεν κάνουν παιδιά από επιλογή, διότι δεν θέλουν να συμβιβαστούν με κάτι λιγότερο από αυτό που επιζητούν, ή θέλουν να αφιερωθούν σε έναν σκοπό, ένα όραμα και αυτή η αφοσίωση θα αφαιρούσε χρόνο από την ανατροφή των παιδιών.

Υπάρχουν και ζευγάρια που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν και είναι ό,τι χειρότερο, λυπηρό και αγενέστερο να δέχονται ερωτήσεις όπως:

Πότε θα κάνετε παιδιά; 2,3 χρόνια είστε παντρεμένοι. Τί περιμένετε;

Εγώ στην ηλικία σας είχα 3 παιδιά.

Τί περιμένεις; έφτασες … ετών, πότε θα κάνεις παιδιά;

Καλά, η μητέρα σου δεν σου λέει τίποτα;

Υπάρχουν δύο λόγοι που δεν κάνουν παιδιά. Ή δεν θέλουν, ή δεν μπορούν. Τόσο δύσκολο είναι πια να το καταλάβουν ορισμένοι και να πάψουν να πληγώνουν το νέο ζευγάρι;

Όσες γυναίκες έχουν την δυνατότητα, καταφεύγουν στην εξωσωματική γονιμοποίηση, με λήψη φαρμάκων και ενέσεων καθημερινά, για το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Όταν έρχεται η σίγουρη θετική απάντηση μετά την εμβρυομεταφορά, έχοντας στερηθεί τη χαρά της αποκάλυψης της πολυπόθητης είδησης μέσω του θετικού τεστ κυήσεως, ξεχνιούνται όλα τα τρυπήματα των ενέσεων, η λήψη φαρμάκων και ορμονών κάθε λίγες ώρες και απολαμβάνουν το ταξίδι της εγκυμοσύνης και της επερχόμενης μητρότητας.

Όσες δεν έχουν αυτήν την δυνατότητα, αν είναι τυχερές καταφέρνουν να υιοθετήσουν ένα παιδάκι και γίνονται Μητέρες της Καρδιάς, με την ίδια αγάπη για το παιδί τους, όπως οι Μητέρες εξ Αίματος, με την ίδια λαχτάρα και αγωνία ξενυχτούν στο προσκεφάλι του όταν αρρωσταίνει, όταν πέφτει, όταν μεγάλο πια αργεί να γυρίσει το βράδυ, όταν αγωνίζεται να κάνει πραγμτικότητα τα όνειρά του.

Συχνά οι Μητέρες με την υπερβολική τους αγάπη “πνίγουν” τα παιδιά τους με την υπερπροστασία, αφαιρώντας τους την δυνατότητα να πειραματιστούν, να προσπαθήσουν, να αποτύχουν και να μάθουν, να επιτύχουν και να προχωρήσουν.

Η Μητέρα που χάθηκε πριν προλάβει να μεταδώσει στα παιδιά της τις συμβουλές και οδηγίες για τη ζωή, ακόμη και για τα μικρά, τα καθημερινά, είναι πάντα μια ματωμένη ανάμνηση, μια πληγή στην καρδιά των παιδιών της και κυρίως των θυγατέρων που έχουν πιο στενή σχέση. Αν υπάρχει μια θεία, κοντινή ή μακρινή, μπορεί να απαλύνει την αίσθηση της απώλειας τη συγκριμένη στιγμή που η κόρη χρειάζεται μια μητρική συμβουλή δοσμένη από την θεία με περισσή αγάπη και κατανόηση.

Η Μητέρα προσπαθεί να κρατά την οικογένεια ενωμένη, να κάνει το καλύτερο για όλους και αν κάποτε θεωρήσουν τα παιδιά ότι έκανε λάθη, το πιθανότερο είναι αυτά να έγιναν διότι πίστευε ότι αυτό ήταν το καλύτερο δυνατόν για όλους.

Οι Μητέρες είναι αυτές κυρίως που θα διατηρήσουν τις παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα ενός τόπου, ενός λαού, τον τρόπο ζωής και διαχείρησης του νοικοκυριού, θα μεταδώσουν τη γνώση και την εμπειρία με υπομονή και επιμέλεια.

Ας προσφέρουμε ένα λουλούδι και μια αγκαλιά στη Μητέρα μας, όσοι είναι τυχεροί και τις έχουν ακόμη στη ζωή και στη ζωή τους και μπορούν να τους πουν ευχαριστώ. Οι υπόλοιποι θα κάνουμε ένα κινηματογραφικό παζλ στο μυαλό μας, ζώντας νοερά τις όμορφες στιγμές που θυμόμαστε από την τρυφερή παρουσία της στη ζωή μας.

Η ιστορία για την καθιέρωση της Ημέρας της Μητέρας και αναφορές για την Μητέρα υπάρχουν στο περσινό μου άρθρο, εδώ.

Χρόνια πολλά στις Μητέρες αναγνώστριες!

Στέλλα Λεοντιάδου

φωτο politismika, oraiokastsro 24 και αρχείο Στέλλας Λεοντιάδου