Παγκόσμια ημέρα της Αγάπης, περιλαμβάνει όλα τα είδη της αγάπης και είναι τόσα πολλά... ξεκινώντας από την αγάπη προς τον εαυτό μας που τον αφήνουμε πάντα τελευταίο, αγάπη προς τα παιδιά μας, αγάπη των παιδιών προς εμάς, αδελφική αγάπη, αγάπη φιλική, αγάπη πλατωνική, αγάπη ερωτική και τέλος αγάπη προς τους γονείς μας να τους συντροφεύει για τη δύση της ζωής τους, να απολαύσουν τα ηλιοβασιλέματα που τους απομένουν.

Ο εαυτός μας είναι πάντα τελευταίος σε όποια λίστα ετοιμάζουμε, στη σημερινή μέρα ας τον βάλουμε πρώτο, μήπως και τελικά αρχίσουμε να του δίνουμε τη σημασία που του αξίζει. Ας κρατήσουμε στη ζωή μας ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους, μας κάνουν να αισθανόμαστε
καλά, ικανοί, μας εμπνέουν, συμπορεύονται μαζί μας και ας αφήσουμε πίσω τους τοξικούς. Έτσι αποδεικνύουμε στον εαυτό μας τα συναισθήματα αγάπης που τρέφουμε γι αυτόν. Αυτό μάς δίνει δύναμη, αυτοσεβασμό, πληρότητα, μάς βοηθά να γινόμαστε καλύτεροι, να αξιοποιούμε τις δυνάμεις μας και τα ταλέντα μας, να είμαστε πιο αποδοτικοί, πιο ευέλικτοι, πιο αποτελεσματικοί, αποδεχόμενοι τον εαυτό μας, τις επιτυχίες μας, τα λάθη μας και να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από αυτά, θέτοντας νέους στόχους και διαδρομές. Αποδεχόμαστε αυτό που είμαστε και προσπαθούμε να το βελτιώσουμε. Μέσα από την αποδοχή, παύοντας πλέον να μας ανταγωνιζόμαστε, συνθηκολογούμε με τον εαυτό μας, τις αδυναμίες μας, τις γκρίζες πλευρές μας, αποδεχόμενοι ότι δεν είμαστε τέλειοι, όμως μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τα θετικά σημεία μας και να γίνουμε καλύτεροι σαν άνθρωποι, σαν δημιουργοί, σαν χαρακτήρες, σαν γονείς, σαν παιδιά, σαν σύντροφοι, σαν φίλοι, πιο γαλήνιοι και πιο ευτυχισμένοι.

Η αγάπη προς τα παιδιά μας και αντίστροφα η αγάπη των παιδιών μας προς εμάς, όπως και η αγάπη των αδελφών μεταξύ τους δένει τις σχέσεις της οικογένειας, δημιουργεί εμπιστοσύνη, ασφάλεια, αυτοπεποίθηση, όλα αυτά που θα βοηθήσουν το παιδί να γίνει ένας ενήλικας που θα έχει δεχθεί τόση αγάπη ανιδιοτελή, ώστε να μπορεί απλόχερα να την προσφέρει και στους φίλους του, στους συνεργάτες τους, στον σύντροφό του, στα παιδιά του, στους γονείς τους, στους συνανθρώπους του, γιατί ο ίδιος θα έχει τεράστια αποθέματα μέσα του. Ισορροπεί την έκφραση ισότητας μέσα στην οικογένεια, την φροντίδα, την αλληλεγγύη, το δέσιμο των αδελφών, ώστε να είναι στήριγμα το ένα
για το άλλο όταν έρθουν οι δυσκολίες της ζωής να τους κλέψουν χαμόγελα και στιγμές ευτυχίας. Τα παιδιά αισθάνονται την αγάπη μας και την αποδοχή μας και προχωρούν στη ζωή τους με δύναμη ψυχής και αυτοπεποίθηση, αγγίζοντας τα όνειρά τους και γνωρίζοντας ότι θα είμαστε συμπαραστάτες τους όσο μπορούμε.

Η φιλική αγάπη δυναμώνει τη φιλία, το νοιάξιμο, τη στήριξη μεταξύ των φίλων, τους ενώνει πνευματικά και ψυχικά ο ίδιος τρόπος σκέψης και θεώρησης της ζωής, δημιουργεί σχέσεις ωσάν δεσμούς αίματος, με την διαφορά ότι τους φίλους τους διαλέγουμε, και συχνά ο φιλικός δεσμός είναι ισχυρότερος από τον συγγενικό. Σε διδάσκουν και τους διδάσκεις, είναι σημαντικοί για να είμαστε ευτυχισμένοι στη ζωή μας, συχνά δε είναι το καταφύγιό μας σε δύσκολες στιγμές, ιδιαίτερα όταν είμαστε μακριά από την οικογένειά μας ή δεν έχουμε αδέλφια. Όπως σε όλες τις σχέσεις, έτσι και εδώ θα πρέπει να γίνονται αμοιβαίες υποχωρήσεις με κατανόηση και σεβασμό στην προσωπικότητα και διαφορετικότητα του κάθε ατόμου και τις προσωπικές του αξίες, πεποιθήσεις, θέσεις ζωής και αρχές.

Αγάπη πλατωνική, ή πλατωνικός έρωτας, που δεν σχέση με την ύλη, την σαρκική συνεύρεση, η αγάπη που ζει στο πνεύμα, στις σκέψεις, στην ολοκλήρωση της άϋλης ένωσης, στο πάθος της πνευματικής συνύπαρξης και ταύτισης, στην δημιουργία κοινών εικόνων ζωής και στοχασμών, στις συζητήσεις που διεγείρουν το μυαλό και απολαμβάνει την πνευματική ένωση, τη στήριξη, ακόμη και τις διαφωνίες για την διερεύνηση της αλήθειας ή της ορθότητας μιας αντίληψης, μιας θεωρίας, μιας κατάστασης. Είναι αγάπη βαθιά και ουσιαστική, με φροντίδα και έγνοια μεταξύ των δύο ατόμων, ένας δεσμός που τον χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια, ο αυθορμητισμός, η αλήθεια. Μπορεί να είναι έντονος, να έχει πάθος πνευματικό, να δίνει τα εναύσματα, τη φαντασία και την έμπνευση για δημιουργία και βελτίωση του κάθε μέλους της σχέσης, όπου το μυαλό είναι τόσο εκστασιαστικά ελκυστικό, κοφτερό σα λεπίδι, ευέλικτο σαν αγέρας στη θύελλα και ανείπωτα συναρπαστικό που να
κρατά αιχμάλωτο το συντροφικό μυαλό σαν σε κλουβί με ορθάνοιχτη πόρτα· να παίρνει στροφές, να στροβιλίζονται οι σκέψεις στον αέρα και να μην προλαβαίνει να τις αδράξει πριν τελειώσει η πιρουέτα τους. Είναι μια αγάπη υπερβατική, εκστασιαστική, πέρα από το σώμα και την ύλη, που συνδέεται με την ψυχή και το πνεύμα, είναι δώρο ζωής.

Αγάπη ερωτική, της ύλης, της σάρκας, όπου η “χημεία” παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην έλξη μεταξύ των δύο συντρόφων, στη συνεύρεσή τους, στην κοινή ζωή και πορεία τους. Είναι το φτερούγισμα του έρωτα όπου οι ματιές, οι πνοές, τα αγγίγματα λιώνουν τις επιφυλάξεις, τις
αντιστάσεις, τις πεποιθήσεις και μετουσιώνουν τις δύο υπάρξεις σε μία δυαδική και αλληλοσυμπληρούμενη, δίχως να εξουσιάζει ή να καταπιέζει η μία την άλλη. Έρωτας που ανθίζει από μπουμπούκι, σαν το αρσενικό περάσει ξυστά απ’ του θηλυκού την αύρα. Δεν μπορεί να την πιάσει, δεν μπορεί να την νιώσει, μονάχα να αισθανθεί φευγαλέα την αύρα, να περνά σαν άνεμος από δίπλα του.
Με τον καιρό, ένα μέρος αυτής της έλξης ίσως μετατρέπεται σε συντροφικότητα, ή πιθανόν ρουτίνα – όταν η καθημερινότητα θα δείξει τη σκληρή πλευρά της και ξεσκονίσει τη χρυσόσκονη των πρώτων εντυπώσεων. Είναι στο χέρι και των δύο να έχουν την υπομονή και τη θέληση να φροντίσουν να παραμείνει η χρυσόσκονη να εξωραΐζει την ρουτίνα τους.

Τέλος η αγάπη προς τους γονείς μας είναι ίσως η πιο σημαντική γι αυτούς, να τους συντροφεύει μέχρι τη δύση της ζωής τους, να απολαύσουν τα ηλιοβασιλέματα που τους απομένουν. Αγάπη που θα παραβλέπει ό,τι δυσκολεύει τη ζωή των παιδιών σε σχέση με την έγνοια προς τους γονείς τους, αναλογιζόμενα τα παιδιά τους – οι σημερινοί ενήλικες, ότι όταν ήταν κι εκείνοι μικροί, με άπειρη αγάπη και στοργή οι γονείς τους τούς έμαθαν τα πρώτα γράμματα, την εξερεύνηση του κόσμου, απαντώντας αγόγγυστα στις ερωτήσεις τους και με πληθώρα αποθέματος υπομονής τα μεγάλωσαν, τα σπούδασαν – συχνά στερούμενοι οι ίδιοι πολλά και συνθλίβοντας κάποιες φορές τα όνειρά τους
για χάρη των ονείρων των παιδιών τους. Δεν περιμένουν ανταπόδοση οι γονείς γι’ αυτά που έκαναν, λαχταρούν μόνον αυθόρμητες εκδηλώσεις αγάπης, μια λέξη, μια αγκαλιά, ένα τηλεφώνημα, μία πρόσκληση για βόλτα, όταν τα παιδιά ταξιδεύουν κάθε τόσο για αναψυχή και στην ορμή της νιότης τους δεν σκέπτονται να καλέσουν τους γονείς για μια βόλτα στη θάλασσα για μπάνιο, για ένα γεύμα, να πάνε επίσκεψη μόνοι ή με τα εγγόνια που θα δώσει απίστευτη χαρά και ζωή στους εργαζόμενους ή συνταξιούχους γονείς. Αμέλειες αγάπης που όταν τις συνειδητοποιήσουν τα παιδιά θα είναι πλέον αργά, δεν θα υπάρχει τρόπος επανόρθωσης...
Αγάπη σε όλες τις μορφές, σταυρόλεξο συναισθημάτων και επιλογών που γεμίζει και ομορφαίνει τη ζωή μας.

Στέλλα Λεοντιάδου
Φωτο Eurolife, Mama365, balancelife, shutterstock, dinfo, TASTV