Σαν σήμερα, 20 χρόνια πριν, η Εθνική Ελλάδας υπό τις οδηγίες του Ότο Ρεχάγκελ έγραψε ιστορία με «χρυσά» γράμματα, προκαλώντας «σοκ» σε όλη την Ευρώπη. «Το Πειρατικό» δημιούργησε ένα έπος, το οποίο θα μνημονεύεται για μία ζωή.

Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα σε μία ιστορική βραδιά στο «Ντα Λουζ» της Λισαβόνας (4/7/2004) κατάφερε να υποτάξει για δεύτερη φορά στην ίδια διοργάνωση την οικοδέσποινα Πορτογαλία και να ανέβει στην κορυφή της Ευρώπης. Το γκολ του Χαριστέα στον τελικό απέναντι στον… σούπερ σταρ Ρονάλντο και την παρέα του, χάρισε στην Ελλάδα το Euro 2004 και ολοκλήρωσε την υπέρβαση με τον πιο ονειρικό τρόπο.

Πολλοί ήταν αυτοί που χαρακτήρισαν την πορεία της Εθνικής ως ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του ποδοσφαίρου, όμως η ενότητα και η συλλογική προσπάθεια που έδειξαν οι παίκτες μέσα στον αγωνιστικό χώρο για έξι αγώνες, ήταν αυτή που τους έκανε να κοιτάξουν στα μάτια κάθε μεγαθήριο. 

Από την ονειρική πρεμιέρα κόντρα στους Πορτογάλους, την ισοπαλία με την Ισπανία και την πιο «γλυκιά» ήττα απέναντι στη Ρωσία, μέχρι την ιστορική κεφαλιά του Άγγελου Χαριστέα στον τελικό της 4ης Ιουλίου, η επίσημη αγαπημένη κατάφερε να κάνει το απίστευτο κόντρα σε όλους και όλα τα προγνωστικά.

20 χρόνια πριν λοιπόν, η Ελλάδα είχε ραντεβού με την ιστορία. Σε σχέση με το ματς της πρεμιέρας η κατάσταση δεν έμοιαζε ίδια, τα δεδομένα είχαν αλλάξει και πλέον οι δύο ομάδες πάλευαν για το πολυπόθητο τρόπαιο και όχι για το ιδανικό ξεκίνημα της πρώτης αγωνιστικής.

Ο Μάρκους Μερκ σφύριξε την έναρξη του τελικού και η ομάδα του Ότο Ρεχάγκελ έδειχνε πιο αποφασισμένη από ποτέ. Μπορεί το άγχος να υπήρχε όπως ήταν λογικό, ωστόσο η αφοσίωση στο πλάνο του Γερμανού προπονητή δεν άφηνε πολλά περιθώρια στους οικοδεσπότες, που δυσκολεύονταν να γίνουν απειλητικοί. 

Το πάθος, η δύναμη, η άμυνα για… σεμινάριο και η απίθανη τρέλα της «γαλανόλευκης» κερκίδας είχαν δώσει μία άλλη πνοή στο ματς. Ο χρόνος κυλούσε και η Ελλάδα έμοιαζε να βρίσκεται σε καλό δρόμο. Η αυτοπεποίθηση μεγάλωνε σταδιακά και μαζί της άρχιζε δειλά δειλά η αναζήτηση του πολυπόθητου γκολ.

Το ρολόι στο γήπεδο της Μπενφίκα έδειχνε το 57ο λεπτό. Μετά από επέλαση του Σεϊταρίδη από τα δεξιά, η Εθνική κερδίζει κόρνερ. Ο Μπασινάς ανέλαβε την εκτέλεση στην καρδιά της περιοχής κι από κει και πέρα ότι ακολούθησε δεν περιγράφεται ούτε με λόγια ούτε με εικόνες. Στο άλμα της… ζωής του, ο Χαριστέας πρόλαβε τον Ρικάρντο, έστειλε την μπάλα στα δίχτυα με το κεφάλι κι έβαλε μπροστά στο σκορ την ομάδα του (1-0).

Μέχρι τη λήξη τα λεπτά κύλησαν κάτι παραπάνω από βασανιστικά. Οι Πορτογάλοι πίεσαν ασφυκτικά, παρέδωσαν τη ψυχή τους κι έκαναν τα πάντα για να βρουν το γκολ της ισοφάρισης που θα έστελνε το ματς εκτός συγκλονιστικού απροόπτου στην παράταση. Όμως αυτό δεν ήρθε ποτέ. Ο Ρονάλντο και η παρέα του ηττήθηκαν για δεύτερη φορά από την Ελλάδα μέσα στο σπίτι τους κι έχασαν τον τίτλο. 

Τα κλάματα του νεαρού τότε Κριστιάνο φανέρωναν το πόσο μεγάλο ήταν το πλήγμα για ολόκληρη τη χώρα. Στο αντίπαλο «στρατόπεδο» επικράτησε το αναπάντεχο. Το τελευταίο σφύριγμα του Μερκ ήχησε σαν μελωδία στα αυτιά όλων μας και το «πειρατικό» ολοκλήρωσε το έπος με τον πιο ιδανικό τρόπο.

«Ακούστε το καλά! Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης! Στον έβδομο ουρανό όλοι αδέρφια!», ήταν κάποια από τα λόγια του σχολιαστή κι αυτά που ακολούθησαν έκαναν τον γύρο του κόσμου, έγιναν viral κι έμειναν χαραγμένα στην μνήμη κάθε Έλληνα οπαδού.