Στο υπέροχο διήγημα ‘’ Τά Λιμανάκια’’ ο Παπαδιαμάντης αφηγείται το τι  παρήγγειλαν οι συμπατριώτες του, για να τους φέρει από την αγορά του Βόλου, «ὁ καπετὰν Ἠλίας τῆς Μπαμπλένως...διὰ νὰ ἑορτάσουν οἱ ἄνθρωποι τὴν Πρωτοχρονιάν, μὲ χαρὰν καὶ ὑγείαν».

«Ἄλλος τοῦ εἶχε δώσει προκαταβολὴν πενῆντα λεπτὰ διὰ νὰ τοῦ ἀγοράσῃ ἕνα τρυγολόγον  ἢ ἕνα κυρτὸν σουγιάν, «γκέκαν» καλούμενον, καὶ ἄλλος τοῦ εἶχε δώσει δύο δραχμὰς διὰ νὰ τοῦ φέρῃ μισὴ δουζίναν πιᾶτα. Ἄλλος τοῦ εἶχε παραγγείλει λαιμοδέτην, ἄλλος καπέλον, καὶ ἄλλος ἕνα κεφαλοτύρι. Ὁ Γιάννης ὁ Ἀντώναρος τοῦ εἶχε παραγγείλει μίαν σβάρναν διὰ τὸ ἰσοπέδωμα τῶν βώλων τοῦ χώματος μετὰ τὸ ὄργωμα, κ᾿ ἡ Μαργαρὼ τῆς Πασσίνας τοῦ εἶχε δώσει λεπτὰ διὰ νὰ τῆς ψωνίσῃ κουντοῦρες κόκκινες ἢ παντόφλες μυτερές.»

Στο αμπάρι της βρατσέρας κουβαλούσε επίσης «ὀρύζια, καπνά, πάστες, βαρέλια ρωμιοῦ καὶ ρακίου και  κάσσες μὲ σαπούνια.» Κι ακόμα «μία δέσμη ἀπὸ χαρτόνι γεμᾶτον ἀπὸ βαρέα σίδερα, ἐργαλεῖα, καὶ ἀπὸ πάνω ἦτον ἕνα ψαλίδι, τὸ ὁποῖον εἶχε παραγγείλει εἰς τὸν καπετὰν Ἠλίαν, νὰ τῆς φέρῃ ἀπὸ τὸν Βόλον, ἡ Μαριὼ ἡ Μαλλίνα».

Απέπλευσε αξημέρωτα της 30^ης Δεκεμβρίου και λογάριαζε να φθάσει στη Σκιάθο «τὸ ἀργότερον, τὴν ἑσπέραν τῆς παραμονῆς τοῦ Ἁγίου Βασιλείου». Πλην όμως σφοδρή θαλασσοταραχή τον βρήκε στο μπουγάζι και τον ανάγκασε «νά κάμη μερικήν αβαρίαν» για να ξαλαφρώσει το σκάφος και να μην πνιγούν αυτός, ο ναύτης και ο μούτσος!

Στη θάλασσα βρέθηκε λοιπόν το ρύζι, τα σαπούνια, τρία βαρέλια ρώμι («σιμὰ εἰς τὴν ἀκτὴν…»), τα σίδερα, το ψαλίδι της Μαριώς και «οἱ κουντοῦρες οἱ κόκκινες, μυτερές, τῆς Μαργαρῶς τῆς Πασσίνας» («αυτές έξ ἀπροσεξίας τοῦ ναύτου…»)

Και όταν η βρατσέρα μπήκε επιτέλους στο λιμάνι της Σκιάθου «εἰς τὸν βράχον τοῦ Ἐπάνω Μαχαλᾶ, ὁ Ἠλίας τῆς Μπαμπλένως ἤκουσεν εὐκρινῶς τὴν ὀξεῖαν φωνὴν τῆς Μαργαρῶς τῆς Πασσίνας, τῆς γειτονίσσης του:

― Θυμήθηκες νὰ μοῦ φέρῃς τὶς κουντοῦρες, καπετὰν Ἠλία;»