Ο Πολιτιστικός Σύλλογος ‘Η Σκιάθος’, έχει αναλάβει μια σειρά πρωτοβουλιών για την προστασία των δασών από την παράνομη υλοτομία σε συνεργασία με τον Δήμο και το Δασαρχείο, με στόχο τον περιορισμό παράνομων ενεργειών, όπως εκχερσώσεις και καταπατήσεις, που καταστρέφουν τα δάση της Σκιάθου. Αξίζει να σημειωθεί πως από το 1977 με το Προεδρικό Διάταγμα 13-6-1977(Φ.Ε.Κ.248 1977) τα Δάση της Σκιάθου έχουν χαρακτηρισθεί ως Αισθητικά Δάση.  Πρόκειται για μοναδική περίπτωση στην χώρα μας, αφού είναι το μοναδικό νησί του οποίου τα δάση  έχουν χαρακτηρισθεί ως Αισθητικά, με συνολική έκταση 3.000 εκτάρια, καλύπτοντας τα 2/3 της συνολικής έκτασης. Στο Αισθητικό Δάσος ανήκει και η χαρακτηρισμένη ως τοπίο ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους  (κωδικός ΑΤ 5080113), και προστατευόμενη περιοχή Natura 2000  (SCI)  με κωδικό GR 1430003  «Κουκουναριές και η ευρύτερη θαλάσσια περιοχή». Σύμφωνα με μελέτες 7 στους 10 τουρίστες επισκέπτονται τη Σκιάθο για τις παραλίες και τη φύση της, χάρη στην οποία, είναι ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της χώρας μας. Ως εκ τούτου η προστασία της φυσικής ομορφιάς της Σκιάθου είναι άμεσα συνδεδεμένη με την οικονομία της. Στους δύσκολους και αβέβαιους καιρούς που ζούμε, είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη, η ευθύνη και η υποχρέωση να προστατεύσουμε, με κάθε δυνατό μέσο, τόπους μοναδικού φυσικού κάλλους που απλόχερα μας προσφέρει το νησί γιατί αποτελούν το μεγάλο "κεφάλαιό" μας για σήμερα και για το μέλλον. Σήμερα η δύναμη σε ανθρώπινο δυναμικό περιορίζεται μόνο σε έναν δασοφύλακα, χάρη στα  περίπολα του οποίου, έχει περιοριστεί αρκετά αλλά όχι επαρκώς η παράνομη δράση. Δεδομένου οτι ο δασοφύλακας, δεν είναι μόνιμος κάτοικος Σκιάθου, δεν μπορεί να περιπολεί, όλο το 24ωρο, και επιπλέον να είναι στο γραφείο της υπηρεσίας,  για τη διεκπεραίωση των θεμάτων. Είναι προφανές πως τα δάση δεν έχουν την απαιτούμενη προστασία. Με τις δεδομένες συνθήκες για  να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικότερα η παράνομη δράση, είναι απαραίτητη η συνεργασία και η συμβολή της ΕΛ.ΑΣ. , του Λιμενικού Σώματος, το Δήμου και  της κοινωνίας των πολιτών, όπως σύλλογοι, φορείς και μεμονωμένοι εθελοντές. Γιατί το δάσος ανήκει σε όλους μας και πρέπει εν μέσω κρίσης, όπως εμείς το κληρονομήσαμε, να το διαφυλάξουμε και να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές.