Η Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου θα χαραχτεί σε πολλούς στη καρδιά και στο μυαλό τους. Δυστυχώς όχι όμως για καλό, καθώς αυτή η ημέρα έφερε στην πόλη τόνους νερό, λάσπης, οργής και απόγνωσης. Πολλοί άνθρωποι την ώρα του κατακλυσμού του Elias βρέθηκαν στον δρόμο, είτε γιατί επέστρεφαν από την εργασία τους, είτε γιατί βρίσκονταν σε άλλες δουλειές. Η επιστροφή στο σπίτι για πολλούς ήταν ένας εφιάλτης. Ο Βολιώτης Στάθης Χαλάστρας μιλά για τον δικό του Γολγοθά και τον Άγγελο που κρατήθηκε μαζί του χέρι με χέρι… «Λοιπόν θα σας πω την δική μου τραγική ιστορία Στις πέντε πάμε να δούμε δικό μας πρόσωπο που είναι στο νοσοκομείο. Στις έξι μπαίνουμε στο αυτοκίνητο για επιστροφή στο σπίτι όπου κατά την επιστροφή πέφτω σε μεγάλη λακκούβα κ μένουμε από λάστιχο με την βροχή πλέον να πέφτει φουλ. Επτά είμαι στο συνεργείο γιατί δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο ελπίζοντας ότι ήταν ότι καλύτερο. Μέχρι εννέα στο συνεργείο όπου το νερό άρχισε να μπαίνει μέσα κ συνολικά στο δρόμο είχε φτάσει πλέον του μισού μέτρου.  Με βγάζουν έξω με το αυτοκίνητο στην ουσία σε μια δεξαμενή νερού .. συνέχεια. Περίπου εννέα κ μισή αφήνω το αυτοκίνητο στην Δημητριάδος και απανωτά πέφτω σε δύο ανοικτούς υπονόμους χωρίς να σπάσω ευτυχώς τίποτα … συνέχεια. Από εκεί κ πέρα ξεκινά ο μεγάλος Γολγοθάς μου ..έπεσα σε υπόνομο ξανά …με παρέσυρε το τρομακτικό ρεύμα νερού …έπεσα μέσα στο νερό κ με το ζόρι κρατήθηκαν κ όλοι στο σπίτι τρελαμένοι. Αν και κάλεσα πυροσβεστική γιατί πλέον το νερό ανέβαινε κ είχε ορμή τίποτα παρόλο που είπα ότι είμαι σε πολύ δύσκολη θέση έτρεμα από το κρύο κ τα ρούχα μου κάτι περισσότερο από βρεγμένα και εξαντλημένος από την προσπάθεια…τι να κάνουν κ αυτοί θα μου πεις χαμός όλα γύρω χωρίς φως κ με τους υποσταθμός της ΔΕΗ να σκάνε ο ένας μετά τον άλλο. Είχε πάει έντεκα κ όλοι στο σπίτι αγωνία μαζί κ τα παιδιά .. ταυτόχρονα ξεκινάω…απίστευτο το κουράγιο μου όπως κ η ορμή του νερού … Φτάνω στην οδό Παγασών κ εκεί είναι το τέλος εδώ είμαι λέω μετά κ από τόσες πτώσεις στο νερό… Ένα παλικάρι με κουκούλα κ μακρύ αδιάβροχο πλησιάζει… πάνω πας του λέω δεν μπορείς να περάσεις είναι μεγάλη η ορμή του νερού είναι ρίσκο…ας πιαστούμε χέρι χέρι σφικτά ο ένας πάνω στον άλλο ..κ ξεκινάμε … Μέχρι να φτάσω στο σπίτι που φυσικά δεν μπορούσα να πλησιάσω γιατί το νερό ήταν πάνω από μέτρο περάσαμε κ δύο τρία ακόμα ποτάμια μιας κ ο Κραυσίδωνας είχε σπάσει.. Φτάνουμε σε ασφαλές μέρος κ συστηνόμαστε .Με λένε Στάθη του λέω και μένα Άγγελο μου λέει…να προσέχεις!”