Βασισμένος στο ομότιτλο βιβλίο του Άλισντερ Γκρέι και σε σενάριο του Τόνι ΜακΝαμάρα, ο Έλληνας σκηνοθέτης αντιστρέφει το μύθο του Φρανκενστάιν και καταθέτει ένα καυστικό δοκίμιο για την ελευθερία και τη χαρά του σεξ, τις ταξικές ανισότητες, την ατομική και κοινωνική αυτοδιάθεση, την επιθυμία και την αγάπη.
«Θέλω να ευχαριστήσω το φεστιβάλ, το συνεργείο και όλους τους συνεργάτες. Πήρε κάποια χρόνια μέχρι η κινηματογραφική βιομηχανία να είναι έτοιμη για μία τέτοια ταινία» είπε ο Γιώργος Λάνθιμος παραλαμβάνοντας το βραβείο και ευχαρίστησε τον συγγραφέα του βιβλίου Άλισντερ Γκρέι και τον σεναριογράφο Τόνι ΜακΝαμάρα ο οποίος απουσίαζε από την τελετή λόγω της εν εξελίξει απεργίας των Αμερικανών σεναριογράφων στους οποίους ο Έλληνας σκηνοθέτης εξέφρασε τη συμπαράσταση του.
Ο Γιώργος Λάνθιμος ευχαρίστησε τη σύντροφο του, Αριάν (Λαμπέντ) που «είναι πάντα εδώ για μένα. Και πάνω απ’ όλα θέλω να ευχαριστήσω αυτό το απίστευτο πλάσμα, τον χαρακτήρα της ταινίας- τη Μπέλα Μπάξτερ και βέβαια την Έμα Στόουν που είναι και αυτή ένα απίστευτο πλάσμα» δήλωσε.
Το «Poor Things» είναι μια μοντέρνα διασκευή του μύθου του Φρανκενστάιν βασισμένη στο ομότιτλο βραβευμένο βιβλίο του Άλισντερ Γκρέι που κυκλοφόρησε το 1992. Η ιστορία, που εκτυλίσσεται στη βικτοριανή εποχή, αντικαθιστά το τέρας με την Μπέλα, μια όμορφη νεαρή νυμφομανή, η οποία αυτοκτονεί για να ξεφύγει από τον βίαιο άντρα της. Την Μπέλα επαναφέρει στη ζωή ένας εκκεντρικός επιστήμονας, ο Γκόντγουιν Μπάξτερ, δίνοντάς της, ωστόσο, το μυαλό ενός μωρού. Διψασμένη να μάθει τι εστί ζωή, το σκάει με τον Ντάνκαν, έναν ικανό και με αμβλυμμένη ηθική δικηγόρο, σε μια περιπέτεια περιπλάνησης. Απελευθερωμένη από τις προκαταλήψεις και τα στεγανά της εποχής της, η Μπέλα επιδιώκει να δώσει τη μάχη της για την ισότητα και την ελευθερία.
«Είναι μια ταινία που δεν περιγράφεται εύκολα. Μου είναι δύσκολο να εξηγήσω τι είναι» είχε δηλώσει ο Γιώργος Λάνθιμος στη συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του φεστιβάλ Βενετίας, μετά τις δημοσιογραφικές προβολές. «Βασιστήκαμε στο μυθιστόρημα, αλλάξαμε λίγο τη δομή του, ωστόσο μείναμε αρκετά πιστοί. Απ’ όταν διάβασα το βιβλίο, ήξερα ότι η ταινία θα εστιάζει στον χαρακτήρα της Μπέλα, θ’ ακολουθήσει την δική της οπτική. Μιας γυναίκας με ελεύθερη σκέψη, χωρίς φόβο και προκαταλήψεις, που βιώνει τον κόσμο με τους δικούς της όρους. Αυτή την κατεύθυνση ακολουθήσαμε στην ταινία. Αλλά και το χιούμορ, οι ήρωες, το ύφος, η ουσία του μυθιστορήματος βρίσκεται μέσα στην ταινία» πρόσθεσε.
.
Μερικά από τα αξιοσημείωτα έργα του είναι:
“Dogtooth” (2009): Η ταινία αυτή έφερε τη διεθνή προσοχή στον Λάνθιμο και κέρδισε το βραβείο Un Certain Regard στο Φεστιβάλ Καννών. Αφηγείται την ιστορία ενός πατέρα που κρατάει τα παιδιά του απομονωμένα από τον έξω κόσμο, με αποτέλεσμα μια εξαιρετικά ελεγχόμενη και διαστρεβλωμένη πραγματικότητα.
“Lobster” (2015): Αυτό το παράλογο ρομαντικό δράμα διαδραματίζεται σε μια δυστοπική κοινωνία όπου οι ανύπαντροι άνθρωποι έχουν 45 ημέρες για να βρουν ερωτικό σύντροφο ή να μεταμορφωθούν σε ένα ζώο της επιλογής τους. Η ταινία απέσπασε τις καλύτερες κριτικές για τη μοναδική της υπόθεση και το κοινωνικό της σχόλιο.
“The Killing of a Sacred Deer” (Η δολοφονία ενός ιερού ελαφιού) (2017): Άλλη μια συνεργασία με τον Colin Farrell, αυτό το ψυχολογικό θρίλερ τρόμου εξερευνά θέματα ενοχής, τιμωρίας και θυσίας. Η ταινία απέσπασε το βραβείο καλύτερου σεναρίου στο Φεστιβάλ των Καννών.
“The Favourite” (2018): Αυτό το ιστορικό δράμα εποχής έλαβε ευρεία αναγνώριση και πολλαπλές υποψηφιότητες για Όσκαρ. Η ταινία, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της βασιλείας της βασίλισσας Άννας, εμβαθύνει στην πολιτική και προσωπική δυναμική μεταξύ τριών γυναικών στην αυλή της βασίλισσας.
“Nimic” (2019): Αν και ταινία μικρού μήκους, το “Nimic” παρουσιάζει το χαρακτηριστικό στυλ του Λάνθιμου σε μια συμπαγή αφήγηση. Περιστρέφεται γύρω από έναν επαγγελματία τσελίστα, του οποίου η ζωή παίρνει απροσδόκητη τροπή μετά από μια τυχαία συνάντηση στο μετρό.
Οι ταινίες του Λάνθιμου συχνά αμφισβητούν τις συμβάσεις και εξερευνούν την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης συμπεριφοράς σε αντισυμβατικά περιβάλλοντα. Το έργο του είναι γνωστό ότι προκαλεί συζητήσεις και συχνά διχάζει το κοινό λόγω της ιδιοσυγκρασιακής του φύσης.
.
Αναλυτικά τα βραβεία του 80ου Φεστιβάλ Βενετίας:
ΕΠΙΣΗΜΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ
Χρυσός Λέοντας:«Poor Things» του Γιώργου Λάνθιμου
Αργυρός Λέοντας – Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: «Εvil Does not Exist» του Ριγιουσούκε Χαμαγκούτσι
Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας: Ματέο Γκαρόνε για το «Io Capitano»
Βραβείο Καλύτερης Γυναικείας Ερμηνείας Coppa Volpi: Κέλι Σπίνι για το «Priscilla» της Σοφία Κόπολα
Βραβείο Καλύτερης Ανδρικής Ερμηνείας Coppa Volpi: Πίτερ Σάρσγκααρντ για το «Memory» του Μισέλ Φράνκο
Βραβείο Σεναρίου: Πάμπλο Λαραΐν & Γκιγιέρμο Καλντερόν για το «El Conde»
Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: «Green Border» της Αγκνιέσκα Χόλαντ
Βραβείο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι για νέο ταλέντο: στον Σεϊντού Σάρ, πρωταγωνιστή του «Io Capitano» του Ματέο Γκαρόνε
Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας LION OF THE FUTURE – LUIGI DE LAURENTIS: «Love is a Gun» του Λι Χονγκ-σι
ΤΜΗΜΑ ORIZZONTI (ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ)
Καλύτερη Ταινία: «Explanation for Everything» του Γκαμπόρ Ράις
Βραβείο Σκηνοθεσίας: Μίκα Γκούσταφσον για το «Paradise is Burning»
Ειδικό Bραβείο της Επιτροπής: «Una Sterminata Domenica» του Αλέν Παρόνι
Καλύτερη Γυναικεία Ερμηνεία: Μαργκαρίτα Ρόζα ντι Φρανσίσκο για το «El Paraiso»
Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία: Ταργκέλ Μπολντ-Ερντέν για το «City of Wind»
Καλύτερο Σενάριο: «El Paraiso» του Ενρίκο Μαρία Αρτάλε
Καλύτερη ταινία Mικρού Mήκους: «A Short Trip» του Ερενίκ Μπεκιρί
Audienc Award Armani Beauty: «Felicita» της Μικαέλα Ραματσότι
ΒΡΑΒΕΙΑ IMMERSIVE
Venice Immersive Special Grand Jury Prize: «Emperor» των Μάριον Μπέργκερ και Ιλα Κοέν
Venice Immersive Special Grand Jury Prize: «Flow» του Aντριαν Λόκμαν
Venice Immersive Best Experience: «Songs For a Passerby» της Σελίν Ντεμέν
Venice Classics Best Restored Film: «Ohhikoshi» του Σίντζι Σομάι
Venice Classics Best Documentary on Cinema: «Thank You Very Much» του Αλεξ Μπρέιβερμαν
