Την Τρίτη και Τετάρτη 8-9 Αυγούστου, αντίστοιχα, πραγματοποιήθηκε ένα από τα τελευταία δημοτικά συμβούλια του Δήμου Σκιάθου το οποίο και παρακολούθησα, μετά από αρκετά χρόνια απουσίας από τα κοινά, και ήταν πραγματικά πολύ ενδιαφέρον από πολλές απόψεις. Βέβαια είχα έναν σημαντικό λόγο να παραβρεθώ: την κατάθεση πρότασης για ανέγερση Μνημείου Εθνικής Αντίστασης, ενάντια στη Γερμανική κατοχή, την περίοδο 1941-44. Η πρόταση υπερψηφίστηκε ομόφωνα και αποτελεί πλέον «πρόταση» των πολιτών της Σκιάθου προς την εκάστοτε δημοτική αρχή η οποία θα έχει την υποχρέωση της υλοποίησης. Μάλιστα ο Δήμαρχος δεσμεύτηκε ότι θα φροντίσει να εξασφαλιστεί ένα απαραίτητο ποσό για την υλοποίηση του μνημείου. Έτσι στη σύγχρονη Σκιάθο, μαζί με την ανέγερση του μνημείου τιμής στους αγώνες αντίστασης ενάντια στο «κακό» εκείνης της περιόδου, υψώνεται, ταυτόχρονα, σημειολογικά, ένα «τείχος» υπεράσπισης του ήθους και της αξιοπρέπειας ενάντια σε κάθε σύγχρονη εκδοχή του κακού μέσω του οποίου επιδιώκεται να πληγεί ο τόπος. Βέβαια, στο δημοτικό συμβούλιο διαδραματίστηκαν πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα για τα οποία κάθε κάτοικος του νησιού αξίζει τον κόπο να ενημερώνεται και να διαμορφώνει άποψη. Να επισημάνω ότι το Δ.Σ. το οποίο παρενθετικά αναμεταδίδει με άψογο τρόπο το Skithoslife.gr, διεξάγεται μέσα σε μια αίθουσα την οποίαν κοσμούν τα έργα του αγαπημένου μας Σκιαθίτη, ζωγράφου, Γιάννη Μιχαηλίδη. Δεύτερο ότι το παρακολούθησαν αρκετοί πολίτες. Και τρίτο ότι τελικά και πιθανώς λόγω των επικείμενων εκλογών, έλαβε ένα χαρακτήρα απολογιστικό στην προ ημερησίας διαδικασία συζήτησης. Εκεί πιθανώς για κάποιον ο οποίος αντιμετωπίζει τα πολιτικά πράγματα επιφανειακά, να βρίσκεται και το «ζουμί» της υπόθεσης. Όμως δεν είναι έτσι, αφού όπως ανέφερα επρόκειτο ουσιαστικά για προεκλογικού τύπου ομιλίες, όπου από την μια μεριά η απερχόμενη δημοτική αρχή υπεράσπιζε το έργο της και από την άλλη μια «μπαρουτοκαπνισμένη» αντιπολίτευση αντέτεινε τα δικά της επιχειρήματα. Επομένως η ουσία βρίσκεται πάντα, και έτσι ισχύει, στη συζήτηση της  ημερήσιας διάταξης. Δηλαδή στη συζήτηση επί συγκεκριμένων θεμάτων. Εκεί βρίσκεται η ουσία των προθέσεων και των έργων. Δεν πρόκειται να μπω σε κριτική για το έναν και τον άλλον, γιατί όπως ανέφερα παραπάνω κάθε σκιαθίτης είναι υποχρεωμένος από το γενικότερο δημοκρατικό πλαίσιο να διαμορφώνει τη δικιά του άποψη, αφού πρώτα ενημερώνεται. Μόνον έτσι θα μπορεί να ψηφίζει ορθολογικά και όχι συναισθηματικά, ή συμφεροντολογικά, ή με βάση τους οικογενειακούς δεσμούς, ή την παράδοση, αγνοώντας τις πραγματικές ανάγκες του τόπου. Μόνον έτσι θα μπορεί να είναι σε θέση να κατανοεί εάν η απερχόμενη δημοτική αρχή έκανε αυτά που υποσχέθηκε, ή ότι «μας πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες», αλλά και εάν η απερχόμενη αντιπολίτευση, αντιπολιτεύεται δίκαια και ειλικρινά. Αυτό είναι και το πνεύμα της ανέγερσης ενός ιστορικού μνημείου, στο σήμερα: να τιμάμε τον τόπος μας όπως τον τίμησαν οι πρόγονοι μας, πολλοί απ’ αυτούς θυσιάζοντας ακόμα και τις ζωές τους βασιζόμενοι μόνον στο ήθος. Το σημαντικό και το δυσκολότερο έργο για έναν άνθρωπο είναι το «χτίσιμο» και η διατήρηση του ήθους, αφού, «ουδείς αναμάρτητος». Αυτό έχουν ως αρχή οι κάθε φορά αγωνιστές για τον τόπο τους. Μόνον έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί, π.χ. ένας δρόμος όπως εκείνος στον Άγιο Ταξιάρχη βρίσκεται στα χάλια που βρίσκεται, 4 χρόνια μετά την κατολίσθηση, ή μια Παιδική Χαρά παραμένει επικίνδυνη ενώ τυπικά είναι ανενεργή, ή ένα παραμελημένο οικόπεδο ονομάζεται καταχρηστικά πάρκινγκ, κλπ, κλπ. Γιατί «καλό» και «αναγκαίο» το προεκλογικό «μπλα-μπλα», αλλά όταν κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές αυτά παραμερίζουν και προτάσσεται το ήθος και ο σεβασμός όχι μόνο στο συμπολίτη αλλά και στον επισκέπτη στα χρήματα του οποίου στηρίζεται πλέον όλη οικονομία του νησιού. Επομένως κάτι θα πρέπει να «εισπράξει» κι εκείνος εκτός απ’ τον ήλιο και τη θάλασσα, αλλά και κάτι θα πρέπει να επιστρέφεται πίσω σ’ αυτό το πανέμορφο νησί στο επίπεδο των υποδομών, αντάξιο της ιστορίας του και της φήμης του.