Ποιος άραγε δεν έχει δει την αγαπημένη ελληνική ταινία ‘Υπάρχει και Φιλότιμο’, με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στο ρόλο του υπουργού Μαυρογιαλούρου και τον Διονύση Παπαγιαννόπουλο στο ρόλο του τοπικού κομματάρχη Γκρούεζα. Μας έχει γίνει βίωμα και πολλές φορές λέμε «πολιτικές Μαυρογιαλούρου» για κάθε περίπτωση λαμογιάς, διαφθοράς και κακοδιαχείρισης στη δημόσια διοίκηση. Το βαθύ ερώτημα του έργου βέβαια γίνεται προς το τέλος, όταν ο, παραιτημένος πλέον, Μαυρογιαλούρος ρωτάει: «Δε μου λες ρε Γκρούεζα, εσύ τι δουλειά κάνεις; Το σπίτι που μένεις πώς το έχτισες;». Με την απάντηση του Γκρούεζα: «Άκου τι λέει, μα εγώ είμαι του κόμματος κύριε υπουργέ». Σαν να λέμε δηλαδή: «Μα εγώ είμαι του Δήμου κύριε …». Αν όλα αυτά συμβαίνουν στις ελληνικές ταινίες, θα μπορούσε άραγε να συμβαίνουν και στο δήμο Σκιάθου; Να υπάρχει Γκρούεζας στο δήμο Σκιάθου που επί χρόνια έβαζε κάποιους να υπογράφουν απόδειξη για 70 για τα τσιμέντα και έδινε στο χέρι 50, όπως στο έργο; Να έχτισε το σπίτι του επειδή είναι του Δήμου αντί του κόμματος; Μια δημοτική αρχή είναι το αλεξικέραυνο για όλα τα προβλήματα που ταλαιπωρούν τους πολίτες, με τους διαθέσιμους οικονομικούς πόρους για την κάλυψη όλων των απαιτήσεων να είναι πλέον μπόλικοι. Σημαντικά θέματα, όπως η Οικονομική Ανάπτυξη, η Οικολογική Προστασία, η Εκπαίδευση, οι Δημοτικές Υποδομές, ο Εκσυγχρονισμός της Δημόσιας Διοίκησης, ο Οικονομικός Εκσυγχρονισμός, η Συμμετοχή των Δημοτών, ο Πολεοδομικός Σχεδιασμός, η Κοινωνική Πολιτική, η Δημόσια Υγεία, η Δημόσια Ασφάλεια και οι Δημόσιες Υπηρεσίες, απλώς θεωρούνται μπούρδες, μπαρούφες, θεωρίες. Η λακκούβα, το τσιμεντάκι, η εξυπηρέτηση από την πίσω πόρτα και στη μέση ο Γκρούεζας αντιδήμαρχος της καρδιάς μας ή μάλλον της τσέπης μας και της ταρίφας σε ευρώ. Οι δήμοι, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, έδωσαν έναν ισχυρό αγώνα για αποκέντρωση και δημοκρατία. Αγωνίστηκαν για τη δική τους ανάπτυξη και ώθησαν τα άλλα επίπεδα διακυβέρνησης να αυξήσουν την πολιτική και οικονομική αποκέντρωση. Ζαλίζουν τα νούμερα του προϋπολογισμού ενός δήμου, όπως τα περίπου 14 εκατομμύρια του Δήμου Σκιάθου. Μόνο ο Γκρούεζας δεν ζαλίζεται κι όσο ζει επιμένει να είναι με νύχια και δόντια μέσα στο κόλπο. Γι' αυτό και το αρχικό ζήτημα του δημοτικού προβλήματος, έχει να κάνει με τους οικονομικούς πόρους. Σήμερα, περισσότερο από το 12% των δήμων στην Ελλάδα δεν είναι σε θέση να συνεχίσουν να παρέχουν σωστά δημόσιες υπηρεσίες, ούτε να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις και να επενδύσουν σε νέα έργα, καθώς είναι κάτω από τον μέσο όρο που θέτει για παράδειγμα ο διεθνής οργανισμός αξιολόγησης πιστοληπτικής ικανότητας Standard & Poor's όσον αφορά στο λειτουργικό τους ισοζύγιο. Κύριες αιτίες είναι η κακοδιαχείριση και η διαφθορά. Έλα όμως που είναι απαραίτητος ο διεφθαρμένος Γκρούεζας για τις εκλογές. Ξέρει τον κόσμο, φτιάχνει το «ρεύμα». Αν ο υποψήφιος πιει το ποτήρι και τον κρατήσει, κινδυνεύει να γίνει Μαυρογιαλούρος και στο τέλος να τα βροντήξει εκτεθειμένος κι αγανακτισμένος. Αν χύσει το ποτήρι και τον διώξει, σίγουρα θα χάσει τα ψηφαλάκια και θα βγει χαμένος και ντροπιασμένος. Πικρό, πολύ πικρό το ποτήρι του Γκρούεζα. Α, για να μην το ξεχάσω, μιας κι από την τελευταία φορά που έγραψα στο SL ανακοίνωσε επίσημα την υποψηφιότητά του για το Δήμο Σκιάθου ο Νίκος Πασχάλης, να του ευχηθώ καλή επιτυχία και ό,τι κάνει τελικά να είναι για καλό του Νησιού._