Dear Diary

  This is day 7665 living in Skiathos. I have been away less than twenty days in the last twenty-one years. Each day away made me long to be home. Sleep in my own bed. Feed the cat. My toilet is an old friend, ditto the shower. Sit in my easy chair. Know how to find my favorite television programs. I don’t have to wait for room or restaurant service, I simply go to the fridge. A little prosciutto, a slice of feta, a hunk of bread, a glass of wine, done. Drive to the village for provisions. No fear of getting lost, no need for maps, I know exactly where I’m going. No need for phone books. Don’t even have one. Leave the key in the car. The doors unlocked. Even with packages on the front seat and the windows down. No need to carry ID. No one will stop you. Except in the high season a long line in the supermarket is two. No waiting in the smaller markets. Most of the fruit and vegetables are locally organically grown. The meats are local and freshly slaughtered. The fish are straight from the crystal clean sea. The air is always clean except that rare occasion when there’s a huge sand storm in Africa which brings a light red dust. I’ve been to Africa, both north and south. It’s just like you see on television only with all the dust. I’d rather sightsee on the Travel Channel. No airport ticket lines, security indignities, crowded cabins, or mayhem from landing in a strange place where you can’t speak the language. Go to Zimbabwe to see the elephants? I’d rather see them on the Nature Channel. It’s cleaner, safer, less expensive. But what of those pictures of you standing on a beautiful elephant you’ve slaughtered? Photo shop. It’s better for the elephants and better for your soul. Besides, it makes life so much easier. And that’s the plan, isn’t it? Easier. January 16, 2023  

Αγαπηµένο µου Ηµερολόγιο

 

Σήμερα είναι η 7665η μέρα που ζω στην Σκιάθο. Δεν έχω λείψει παρά μόνο για λιγότερο από είκοσιμέρες μέσα στα τελευταία εικοσιένα χρόνια. Κάθε μέρα που περνούσα μακριά της με έκανε να νοσταλγώ να γυρίσω σπίτι. Να κοιμηθώ στο δικό μου κρεβάτι. Να ταΐσω την γάτα μου. Η τουαλέτα μου είναι παλιά φίλη, όπως και το ντους μου. Να καθίσω στην κουνιστή μου πολυθρόνα. Να μπορώ να βρω τα αγαπημένα μου τηλεοπτικά προγράμματα. Δεν χρειάζεται να περιμένω για να εξυπηρετηθώ σε ένα ξενοδοχείο ή σε ένα εστιατόριο. Απλά πηγαίνω στο ψυγείο μου. Λίγο προσούτο, ένα κομμάτι φέτα, μια κουμούτσα ψωμί, ένα ποτήρι κρασί, και τέλος. Πηγαίνω στο χωριό για προμήθειες. Δεν φοβάμαι μήπως χαθώ, δεν χρειάζομαι χάρτες. Ξέρω ακριβώς πού πηγαίνω. Δεν χρειάζομαι τηλεφωνικούς καταλόγους. Ούτε καν έχω κανέναν. Αφήνω το κλειδί στο αυτοκίνητο. Οι πόρτες ξεκλείδωτες. Δεν υπάρχει λόγος να έχεις μαζί σου την ταυτότητα. Κανένας δεν θα σε σταματήσει. Εκτός από την υψηλή περίοδο όταν η μία ουρά στο σουπερμάρκετ γίνεται δύο. Στα μικρότερα μαγαζιά δεν χρειάζεται καν να περιμένω. Τα περισσότερα από τα φρούτα και τα λαχανικά καλλιεργούνται τοπικά βιολογικά. Τα κρέατα είναι ντόπια και φρέσκα. Τα ψάρια έρχονται κατευθείαν από την πεντακάθαρη κρυστάλλινη θάλασσα. Η ατμόσφαιρα είναι πάντοτε καθαρή, εκτός από εκείνη την σπάνια περίπτωση όταν στην Αφρική προκύπτει κάποια τεράστια αμμοθύελλα που φέρνει μια ελαφριά κόκκινη σκόνη. Έχω βρεθεί στην Αφρική, τόσο στο βορρά όσο και στον νότο. Είναι ακριβώς όπως το βλέπετε στην τηλεόραση μόνο με όλη τη σκόνη. Προτιμώ να με ξεναγεί το Travel Channel. Χωρίς ουρές στα γκισέ των αεροδρομίων, προσβλητικούς ελέγχους ασφαλείας, στριμωγμένους επιβάτες, ή χάος αν συμβεί να προσγειωθείς σε έναν άγνωστο τόπο χωρίς να ξέρεις την γλώσσα. Να πάω στην Ζιμπάμπουε για να δω τους ελέφαντες; Προτιμώ να τους δω στο Nature Channel. Είναι πιο καθαρά, με μεγαλύτερη ασφάλεια, πιο φθηνά. Τί γίνεται όμως με εκείνες τις φωτογραφίες σου που σε δείχνουν να πατάς πάνω σε έναν όμορφο ελέφαντα που μόλις σφαγίασες; Photo shop. Είναι πολύ καλύτερα για τον ελέφαντα αλλά και για την ψυχή σου. Από την άλλη, κάνει τη ζωή σου τόσο πιο εύκολη.

Και τελικά αυτό είναι το σχέδιο, έτσι δεν είναι; Πιο εύκολη. 16 Ιανουαρίου 2023

  Μετάφραση : Βίκυ Κυριαζή