Η μάχη των Γιαννιτσών ήταν μια από τις σημαντικότερες του Α' Βαλκανικού Πολέμου. Ξεκίνησε στις 19 Οκτωβρίου 1912 με τον Ελληνικό Στρατό να επιτίθεται από τα δυτικά κατά των Τουρκικών δυνάμεων στα Γιαννιτσά και μετά από διήμερο σκληρό αγώνα να αναδεικνύεται νικητής. Η νίκη στα Γιαννιτσά άνοιξε το δρόμο για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Η περιοχή παρείχε σημαντικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα. Περικλειόταν βόρεια από το βουνό Πάικο και νότια από τη βαλτώδη λίμνη των Γιαννιτσών (αποξηράνθηκε το 1932), γνωστή από τον Μακεδονικό Αγώνα και από το μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα «Τα μυστικά του Βάλτου». Τα Γιαννιτσά θεωρούνταν ιερή πόλη για τους Οθωμανούς (στην πόλη υπήρχε ο τάφος του Γαζή Εβρενός Μπέη, του πρώτου Τούρκου κατακτητή της Ευρώπης και των απογόνων του) και η απελευθέρωσή της θα κατάφερνε ένα ακόμα καίριο πλήγμα στο ήδη πληγωμένο από τη μάχη του Σαρανταπόρου γόητρο της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έτσι η αντίσταση του Τούρκικου στρατού ήταν ιδιαίτερα σκληρή. Στις 20 Οκτωβρίου (2 Νοεμβρίου) 1912 το ένατο ευζωνικό τάγμα, με διοικητή τον αντισυνταγματάρχη Κ.Παπαδόπουλο κατόρθωσε να καταλάβει το ύψωμα των νεκροταφείων της πόλης και κυνήγησε τους υποχωρούντες Τούρκους ανατολικά. Η πόλη των Γιαννιτσών απελευθερώνεται, ο Διάδοχος Κωνσταντίνος εισέρχεται στην πόλη και στη συνέχεια τελείται νεκρώσιμη ακολουθία για τους πεσόντες στο πεδίο της μάχης. Το Πειρατολόγιο βρέθηκε στην πόλη των Γιαννιτσών και μας παρουσιάζει όλους τους ιστορικούς πολιτιστικούς θησαυρούς που υπάρχουν στο εσωτερικό τής.