Τὸ παρακατω ἀνέκδοτο ἔγγραφο, ποὺ προέρεται ἀπὸ τὰ Γενικὰ Ἀρχεῖα τοῦ Κρατους καὶ τὴν ἑνότητά του «Μοναστηρικὰ ἔγγραφα», ἀφορᾶ τὴν ταπεινὴ δωρεὰ τοῦ μουδρίου τῆς Παναγίας τῆς Κουνίστριας στὴν ἱστορικὴ Μονὴ τῆς Εὐβοίας τοῦ Ἁγίου Νικολάου τοῦ ἐπωνομαζομένου «Γαλατακη». Ἀρχιεπίσκοπος Χαλκίδος εἶναι τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ὁ πολὺς Νεόφυτος Ἀδάμ, ἐπιφανὴς Ἀγ ωνιστὴς τοῦ 21 καὶ ἀργότερα Πρόεδρος τῆς Ἱερᾶς Συνόδου. Ὑπάρχουν, εἶναι ἀλήθεια, σκόρπιες πληροφορίες γιὰ τὶς σχέσεις τῆς Σκιάθου μὲ τὴν γειτονικὴ Εὔβοια, πρὶν ἀκόμα προσαρτηθεῖ στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Χαλκίδος, ποὺ κάποτε πρέπει νὰ συναχθοῦν καὶ νὰ παρουσιαστοῦν. Ἄλλωστε λύνουν τὰ χέρια καὶ σὲ πολλὰ ἐρωτήματα, τὰ ὁποῖα προκύπτουν ἀπὸ τὴν ἀναγνωση τῶν διηγημάτων τῶν δύο Ἀλέξανδρων ( βλ. π. χ. τὸ διήγημα «Ἐξοχικὴ Λαμπρή» τοῦ Παπαδιαμαντη). Τὸ ὑποφαινόμενον συμβούλιον τῆς Μονῆς Γαλατάκι παρέλαβεν/παρὰ τοῦ κ. Διοικητοῦ τῆς Εὐβοίας διὰ τοῦ Δημάρχου Κηριναλέως (;)  τὰ ἑπό/μενα ἱερατικὰ ἄμφια, ἤτοι δύο φελόνια, δύω στιχάρια, δύω ἐπιτραχήλια/ καὶ δύω ζεύγη ἐπιμάνικα, ἀνήκοντα εἰς τὴν ἐν Σκιάθῳ διαλελυμέ/νην Ἱερὰν Μονὴν ἡ Παναγία ἡ ἐν Κουνίστραις, διὰ νὰ μείνωσι εἰς/τὴν Μονήν του μέχρι νεωτέρας διαταγῆς./ Εἰς ἔνδειξιν τούτου δίδει τὴν παροῦσαν  ἀπόδειξιν παραλα/βῆς διὰ νὰ χρησιμεύςῃ ἐν καιρῷ τῷ δέοντι εἰς ὅ, τι ἀπαιτεῖται. Τὴν  20 Ἰουλίου 1844 ἐκ τῆς Μονῆς Γαλατάκη Τ.Σ. Τὸ Συμβούλιον Αθανάσιος Ροῦσος, ἡγούμενος Ν. Γεωργίου Γιὰ τὴ Μονὴ Γαλατάκη βλ. Βασίλειος Ν. Δούκουρης, Ἰ. Μ. Ἁγ. Νικολάου Γαλατακη, Λίμνη 20005 Γιὰ τὴ Μονὴ τῆς Κουνίστριας βλ. Ἰω. Ν. Φραγκούλας, Σκιαθίτικα. Α΄Ἱστορία τῆςΣκιάθου, Ἀθήνα 1978, σελ. 192-198