Το καράβι ναυπηγήθηκε (1930) ως θαλαμηγός με το όνομα SYLVIA και μετονομάσθηκε σε TOYRMALINΕ όταν αποκτήθηκε απο το αμερικανικό πολεμικό ναυτικό ως βοηθητικό. Μεταπολεμικά αγοράστηκε απο τους γνωστούς εφοπλιστές Ανδ. Εμπειρικο και τον Εμμ. Κουλουκουντη (1946) και με το όνομα πλέον ADELPHIK ήλθε στην Ελλάδα μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια (υγειονομικό υλικό κυρίως). Στη συνέχεια μετασκευάσθηκε ως επιβατηγό πρώτα στον Σαρωνικό (1950) ενώ απο το 1960 μπήκε στη γραμμή Κύμη-Σκύρος- Βόλος-Β. Σποράδες με το όνομα ΚΥΚΝΟΣ. Από το 1965 και για δεκαετία περίπου επεκτάθηκε και προς Αιδηψό και Χαλκίδα, μέχρι που το 1979 διαλύθηκε σε σκραπ. Με καπετάνιο το θρυλικό Κυριάκο Μαστροκόλια, γνωστό ως καπταν- Κούλη, μπήκε στη γραμμή των Σποράδων και άλλαξε όλα τα δεδομένα καθώς ήταν ταχύπλοο (πιάνει 14,3 μίλια), καλοτάξιδο και πολυτελές. Το 1968, με το ίδιο πλοίο, ξεκινά και το δρομολόγιο του Αγίου Κων/νου, κάνοντας ταχύτερη τη μετάβαση των νησιωτών στην πρωτεύουσα. Στο λιμάνι της Σκιάθου το πλοίο έμπαινε με την πλώρη ακριβώς εκεί που κατέληγε το ποτόκι (σημερινή Παπαδιαμάντη) στη θάλασσα. Δε θα ξεχάσω την επιστράτευση το καλοκαίρι του 74, όταν οι παραθεριστές άφηναν τις γυναίκες τους κι επιβιβάζονταν σ' αυτό... Το ξεχωριστό αυτό καράβι υπήρξε το μακροβιότερο που δούλεψε στη Μαγνησία καθώς πρόσφερε τις υπηρεσίες του για 27 ολόκληρα χρόνια και αγαπήθηκε απ' όλους. Σταμάτησε τη δράση του στα νερά μας τον Οκτώβριο του 1974. Κάποια στιγμή επανεμφανίστηκε στο λιμάνι του Βόλου και ακουγόταν πως θα γίνει πλωτό εστιατόριο κλπ. Πήρε κι αυτό τον άχαρο δρόμο προς το διαλυτήριο... Μας έμειναν κάποιες παλιές φωτογραφίες, οι αναμνήσεις των μεγαλυτέρων κι ένα ποίημα του Γιάννη Σκαρίμπα με τίτλο 'Εισιτήριο' που έγραψε γι' αυτό κοιτάζοντάς το να μπαίνει στη Χαλκίδα. Ένας στίχος του λέει: "μεσ' στους καπνούς του -όρνιο- ένα καράβι..."