– «Το Γιάννη το Νυφιώτη και τον Αργύρη της Μυλωνούς τους έκλεισε το χιόνι απάν’ στο Κάστρο, τ’ ν πέρα πάντα, στο Στοιβωτό τον ανήφορο, τ’ ακούσατε;» Όχι δεν πρόκειται για χειμώνα παραμονής Χριστουγέννων, ούτε για το 1886, όπως αφηγείται ο Παπαδιαμάντης στο αριστουργηματικό ομότιτλο διήγημα, απλά σήμερα παραμονή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος θα τελεστεί όπως κάθε χρόνο, Αγρυπνία στον άλλοτε μητροπολιτικό ναό της Γέννησης του Χριστού, στην καρδιά του μεσαιωνικού και ερημωμένου φυσικού Κάστρου, εκεί ψηλά 'στο κράτος του βορρά', πάνω απ' το αχανές πέλαγο, στη φωλιά των γλάρων και το ορμητήριο των θαλασσαετών. Ο ναός κρατά από τον 14ο αιώνα, σχεδόν από τότε που οι κάτοικοι αναγκάστηκαν με το διαρκή φόβο των πειρατών, να εγκαταλείψουν το απάνεμο φυσικό λιμάνι στη ανατολική πλευρά του νησιού και να εγκατασταθούν πάνω στην άνορμη βραχονησίδα για περισσότερο από πέντε αιώνες. Εκεί λοιπόν απόψε κάποιοι θα σμίξουν με την ιστορία και κάτω απ' το τρεμάμενο φως των κεριών ίσως δουν να ζωντανεύουν οι παμπάλαιες τοιχογραφίες του 1650. Το σίγουρο πάντως είναι πως από εκεί πάνω θα αισθανθούν το δέος του υψηλού, θα εκπλαγούν απ' την απεραντοσύνη του στερεώματος με τα αναρίθμητα άστρα και το ολόλαμπρο φεγγάρι, θα νιώσουν ρίγος απ' τον αντίλαλο του νερού και θα γεμίσουν τα μάτια τους μαγεία απ' τις ασημένιες ανταύγειες του ουρανού όπως θα καθρεφτίζονται στην αρυτίδωτη θάλασσα. Ναι, υπάρχει κι αυτή η Σκιάθος κι είναι η μόνη αληθινή... (στο βιβλίο μου 'Το Κάστρο της Ελευθερίας κι ο Μπαρμπαρόσα, θα ζήσετε την ατμόσφαιρα του Κάστρου κατά τον 16ο αιώνα)