Το 2006 έγιναν τα αποκαλυπτήρια μπροστά απ' τη χερσόνησο του Μπούρτζι, στην αρχή του λαιμού του και λίγα βήματα πριν τις προτομές των δύο Αλεξάνδρων, ενός μνημείου που εκφράζει τη μακρόχρονη ναυτική παράδοση της Σκιάθου και αποδίδει τη δέουσα τιμή στους θαλασσοδαρμένους ανά τους αιώνες, ναυτικούς της. Από την πρώτη στιγμή αγαπήθηκε τόσο απ' τους κατοίκους όσο κι από τους επισκέπτες κι έδεσε αρμονικά με το περιβάλλον στολίζοντας την άκρη του παλιού λιμανιού. Το φιλοτέχνησε η γλύπτρια Αικατερίνη Κοσμά Τζαβάρα, όπως και το παρόμοιο που δεσπόζει στην παραλία της Καλαμάτας. Χορηγός υπήρξε ο αείμνηστος Βασίλης Κωσταντακόπουλος (1935- 2011), πλοίαρχος του ΕΝ, εφοπλιστής ("ο βασιλιάς των conteiners") και ευπατρίδης απ' το Διαβολίτσι Μεσσηνίας που έδωσε και τ' όνομά του στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας. To μνημείο στήθηκε απ' το Σύλλογο Συνταξιούχων Ναυτικών και χάρη στις πρωτοβουλίες του αεικίνητου προέδρου του καπταν Γιάννη Παρίση στον οποίο οφείλει πολλά το νησί μεταξύ των οποίων και τη δημιουργία πρόσφατα του Ναυτικού Μουσείου. Μα πιο πολλά οφείλει αναμφισβήτητα στους αφανείς ναυτικούς που στήριξαν τον τόπο με το συνάλλαγμά τους στις δύσκολες εποχές. Για να βγει όμως αυτό το συνάλλαγμα, αλμύρισε η θάλασσα απ' τα δάκρυα των οικείων τους και μαύρισε το μάτι τους μέχρι να δουν στεριά. Γι' αυτούς λοιπόν δίκαια έγραψε ο Α. Παπαδιαμάντης και τα παρακάτω λόγια που είναι χαραγμένα, όπως και το ανεμολόγιο, στην πρόσοψη του μνημείου: "να πιει κανείς τη θάλασσα, του κύματος το κύμα όλη την πίκρα του γιαλού, του πέλαγου την άρμη"