Στις 9 Δεκεμβρίου 1948 ο ΟΗΕ υιοθέτησε ομόφωνα τη Σύμβαση για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, με αφορμή το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα. Η Ελλάδα κύρωσε τη σύμβαση και την ενέταξε στο εσωτερικό της δίκαιο με το Ν.Δ. 3091 της 6/12 Οκτωβρίου 1954 (ΦΕΚ Α' 250). Η 9η Δεκεμβρίου κατοχυρώθηκε ως «Παγκόσμια Ημέρα μνήμης και αξιοπρέπειας των θυμάτων του εγκλήματος της Γενοκτονίας και πρόληψης του εγκλήματος αυτού». Τον όρο «γενοκτονία» διατύπωσε πρώτος ο Πολωνοεβραίος δικηγόρος Raphael Lemkin, αναφερόμενος στη σχεδιασμένη εξόντωση συγκεκριμένων ομάδων πληθυσμών που διαθέτουν συλλογική ταυτότητα. Πρόκειται δηλαδή για την επίσημη ορολογία ενός συντονισμένου σχεδίου το οποίο βασίζεται σε μια σειρά από συγκεκριμένες ενέργειες, οργανωμένου χαρακτήρα, και αποβλέπει στην καταστροφή των βασικών θεμελίων της ζωής εθνικών ομάδων, με απώτερο στόχο τη βιολογική εξάλειψή τους. Η ημέρα αυτή λειτουργεί ως υπενθύμιση των πιο ακραίων εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στην ιστορία. Των εγκλημάτων κατά των Εβραίων, των Αρμενίων, των Ποντίων. Παράλληλα λειτουργεί ως έναυσμα αγώνα για τη δικαίωση των θυμάτων, για την αποτροπή επόμενων γενοκτονιών, για την κατοχύρωση του θεμελιώδους ανθρώπινου δικαιώματος στη ζωή, αγώνα για τη λογοδοσία των ενόχων. Η 9η Δεκεμβρίου είναι μια ευκαιρία, όλοι όσοι υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το θεμελιώδες δικαίωμα στην ζωή, να ενώσουμε τη φωνή μας απέναντι στους θύτες, απέναντι σε επίδοξους θύτες, απέναντι σε όλους όσους αρνούνται τις Γενοκτονίες, θυμίζοντάς τους ότι οι λαοί είναι εδώ, έτοιμοι να αποτρέψουν οποιαδήποτε επανάληψη της μαύρης ιστορίας.