Τα Χριστούγεννα του 41 το περιοδικό 'Νέα Εστία' στέλνει στη Σκιάθο μια ομάδα νεαρών συγγραφέων να τελέσουν φιλολογικό μνημόσυνο στον Παπαδιαμάντη με αφορμή τα τριαντάχρονα από την κοίμηση του. Ανάμεσά τους ο 35χρονος τότε, Μ. Λοντέμης που σκάρωσε καθ' οδόν το περίφημο ποίημα 'Προσκύνημα' για τον κυρ- Αλέξανδρο.

Μόλις φτάνουν, χώνεται στον πευκώνα του Μπούρτζι και προσπαθεί να το αποστηθίσει για να το απαγγείλει κατά την εκδήλωση. Λογάριαζε όμως χωρίς τον ξενοδόχο καθώς η τοπική επιτροπή του αρνείται. Να τι αφηγείται ο ίδιος: «Δεν το ήξερα ότι ακόμα και μπροστά σε έναν ασκητή (σαν τον Π), δεν έχεις το δικαίωμα να παρουσιαστείς παρά μόνο με κουστούμι "ανωτέρας κοπτικής' (μέσα στην Κατοχή). Δεν τόξερα ότι τον άνθρωπον , που δεν είχε κουμπί στο σουρτούκο του , έπρεπε να τον αντικρίσεις με δυο συστοιχίες από στίλβοντα κουμπιά ! Ας είναι . Είχα αφάνταστα πικραθεί .» Κακώς πικράθηκες Λουντέμη μου, τα ίδια και χειρότερα έζησε, ένεκα της τριμμένης πατατούκας του, κι ο ίδιος ο Γέροντας… ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ (απόσπασμα) Πνίγηκε στα πένθη η σκέψη , μοίρεται ο γιαλός φαιός στο σεπτό νησί της Σκιάθος πούγινε ναός της , που γεννήθηκε κι εχάθη ένας ταπεινός Θεός – ο Θεός της !