Η Αγρυπνία αύριο Κυριακή 22 Αυγούστου στις 20:00 θα συνδυαστεί με το φως της τελευταίας Πανσελήνου του Καλοκαιριού. Το τοπίο θα ειναι μαγικό και το Skiathoslife.gr θα προσπαθήσει να ειναι εκεί και να σας τα μεταφέρει ζωντανά από την σελίδα του στο Facebook> Στο βόρειο τμήμα του νησιού της Σκιάθου, μέσα στο δάσος, έχει κτιστεί από τον 17ο αιώνα η μονή Παναγίας Κεχριάς. Ο κεντρικός χώρος καλύπτεται με τρούλο με υψηλό κυλινδρικό τύμπανο που διατρυπάται από δεκατέσσερα μονόλοβα παράθυρα. Στο τύμπανο του τρούλου και στον δυτικό τοίχο είναι εντοιχισμένα εφυαλωμένα πινάκια των εργαστηρίων της Νίκαιας. Ο ναός είναι κατάγραφος με αξιόλογο τοιχογραφικό διάκοσμο, διατεταγμένο σε πέντε ζώνες. Το τέμπλο είναι ξυλόγλυπτο με θεματολόγιο από τον φυτικό κόσμο. Η ίδρυση του καθολικού, όπως και της μονής, ανάγεται στον 17ο αι., ενώ σύμφωνα με γραπτή επιγραφή που υπήρχε πάνω από την είσοδο, το καθολικό ανακαινίσθηκε το 1738 και αγιογραφήθηκε το 1745. Τὸ Μοναστηράκι τῆς Κεχριᾶς βρίσκεται χτισμένο «εἰς ὡραίαν μελαγχολικὴν κοιλάδα, μὲ τὰς ἐλαιοφύτους κλιτῦς, μὲ τὸν Ἀραδιᾶν, τὸν πυκνὸν δρυμῶνα της, μὲ τὸ ρεῦμα καὶ τὰς πλατάνους καὶ τοὺς ὑδρομύλους της». (Στὸ Χριστὸ στὸ Κάστρο» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντης) «Παραπλεύρως δὲ καὶ ὀλίγον χαμηλότερα τοῦ παλαιοῦ μοναστηρίου «ὁ μικρὸς χείμαρρος κατέρχεται μελαγχολικῶς ὑπὸ τὴν δροσερὰν σπηλιὰν καὶ κελαρύζει τὴν νύκτα ἀνάμεσα εἰς τοὺς βράχους καὶ τοὺς θάμνους καὶ πότε πίπτει εἰς μικροὺς καταρράκτας μὲ ὁρμήν, πότε στρώνεται εἰς μαλακὸν ρεῖθρον ὡς ἔλαιον ἐπὶ τῆς ἄμμου καὶ τῶν χαλίκων. Τὰ δένδρα σμίγουν εἰς τρυφερὰς περιπτύξεις ἐκεῖ τὴν νύκτα καὶ ὁ κισσὸς καὶ τὸ κλῆμα ἀναρριχῶνται εἰς τὰ ὕψη τῶν κλάδων καὶ καρποὶ μελαμβριθεὶς κρέμανται εἰς τὰ ἀκροκλώνια, διὰ νὰ δίδεται τροφὴ εἰς ὅλα τὰ πτερωτὰ καὶ τὰ ὄρνεα, τὰ ἐπικαλούμενα τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου». («Τὰ συμβάντα στὸν μύλο» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη) Ὁ Ναὸς «μὲ τὸν περικαλλῆ θόλον του ἀστράπτει εἰς τὸν ἥλιον, ὅλως πεποικιλμένος ἀπὸ τὰ ὡραῖα παλαιὰ πινάκια, τὰ ἐγκολλημένα εἰς τὸ κτίριον ὡς ὄστρακα μαργαριτοφόρα». (Ἡ Πεποικιλμένη» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντης) «Ὁ ναΐσκος παλαιός, μὲ ζωηρὰς τοιχογραφίας, μὲ τὸν τροῦλλον καὶ τὰς χηβάδας του, ἑώρταζε τὴν Μετάστασιν, ἢ τὰ Ἐννιάμερα τῆς Παναγίας». («Τὰ Βενέτικα» Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη)