Συγκλονισμένη παρακολουθώ ως γυναίκα όλα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα εις βάρος γυναικών. Γυναικών που βρέθηκαν να αποφασίζει άλλος για την ίδια τους τη ζωή. Είναι αδιανόητο εν έτει 2021 να συμβαίνουν στην Ελλάδα γυναικοκτονίες. Γιατί τα ειδεχθή εγκλήματα που παρακολουθούμε το τελευταίο διάστημα δεν είναι κοινά εγκλήματα, είναι εγκλήματα εις βάρος γυναικών, ακριβώς επειδή είναι γυναίκες. Είναι εγκλήματα που διαπράττονται με βάση το φύλο, πράξεις έμφυλης βίας που διαπράττονται από συζύγους και συντρόφους που φέρουν το σύμπλεγμα της πατριαρχικής κουλτούρας και αντίληψης. Περιστατικά που μας αφήνουν όλους παγωμένους και προβληματισμένους για τις βαθύτερες αιτίες που οδήγησαν τους γυναικοκτόνους σε αυτή την απόφαση. Και προφανώς αυτές τους οι πράξεις δεν ήταν εν βρασμώ ψυχής, ήταν προμελετημένες ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα. Κοιτώντας με απόλυτη ψυχραιμία αλλά και ανάγκη επίδειξης μηδενικής ανοχής σε μελλοντικά περιστατικά, τα βαθύτερα αίτια κρύβονται μακριά, πίσω στο χρόνο, στην παιδική ηλικία όλων αυτών των αγοριών που τα μεγάλωσαν γονείς, άνδρες και γυναίκες. Εκεί πρέπει να προστρέξουμε σαν κοινωνία, σαν γονείς, σαν γυναίκες που μεγαλώνουμε γιούς και κόρες που γεννάνε γιούς με τη σειρά τους. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, πολλή δουλειά και εκ βάθρων αλλαγή στη νοοτροπία και στον τρόπο που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Και μέσα στο σχολείο είναι απαραίτητη η εκπαίδευση των παιδιών μας στο σεβασμό των ρόλων και την ισότητα της αντιμετώπισης προς τα δύο φύλα. Με τη σωστή διαπαιδαγώγηση τους μπορούμε να χτίσουμε  τείχος μηδενικής ανοχής απέναντι σε συμπεριφορές που πληγώνουν, κατακρεουργούν και σκοτώνουν χαρακτήρες και ζωές. Από τα ασήμαντα στα πιο σημαντικά περιστατικά βίας πρέπει να λαμβάνουμε τα μηνύματα και να δρούμε θεραπευτικά προς το θύμα και με νουθεσία προς τον θύτη στις μικρές ηλικίες. Αυτό πρέπει να γίνεται σε πλήρη συνεργασία μεταξύ οικογένειας και εκπαιδευτικών. Αλλά και αργότερα στο εργασιακό περιβάλλον μας η ανοχή στην έμφυλη βία πρέπει να είναι μηδενική. Σε όλες τις εκφάνσεις της κοινωνικής μας ζωής. Μηδενική ανοχή στον φόβο. Μηδενική ανοχή στην λεκτική, ψυχολογική και σωματική κακοποίηση. Η τρομοκρατία των λέξεων και των πράξεων δεν έχουν θέση στην ελληνική κοινωνία. Οι αξίες και οι αρχές μας πρέπει να είναι ψηλά και να διαφυλάσσονται από όλους μας! Η κακοποίηση και ο φόβος πρέπει να εκλείψουν από τη ζωή κάθε γυναίκας και κάθε ανθρώπου. Και έχουμε ατομική και συλλογική ευθύνη για αυτό. Όλοι μας. Εξάλλου όλοι εμείς είμαστε η κοινωνία για την οποία συζητάμε. Όλοι μας.Μεγαλώνω δυο γιούς. Το μεγάλο μου άγχος είναι να γίνουν άνδρες με αρχές. Η μεγάλη μου ευθύνη είναι να γίνουν καλοί σύζυγοι και καλοί γονείς. *Η κ. Μίκα Ιατρίδη είναι Βουλευτής Δωδεκανήσου της ΝΔ, Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Ν.Δ.