[caption id="attachment_1191" align="alignleft" width="300"] Η φωτογραφία είναι από την ανακήρυξή του σε επίτιμο διδάκτορα του ΑΠΘ (ο τελευταίος δεξιά)[/caption] Αν έχουμε σήμερα συγκεντρωμένο, δημοσιευμένο και κριτικά ολοκληρωμένο το έργο του Παπαδιαμάντη (και του Μωραϊτίδη), το οφείλουμε το δίχως άλλο, κυρίως, στον ηράκλειο άθλο ενός ανθρώπου που του αφιέρωσε σχεδόν όλη του τη ζωή: του φιλόλογου και επίτιμου Διδάκτορα του ΑΠΘ, Νίκου Δ. Τριανταφυλλόπουλου! Είναι ο φιλολογικός εκδότης της πεντάτομης κριτικής έκδοσης των Απάντων του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη (Δόμος) της Αλληλογραφίας του και της αναθεωρημένης σε χρηστική μορφή έκδοσης "Άπαντα Παπαδιαμάντη Το Βήμα-Βιβλιοθήκη» (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη, 2011). Ο «πατριάρχης των παπαδιαμαντικών σπουδών», σύμφωνα με το ψήφισμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, κατά την τελετή αναγόρευσής του σε επίτιμο διδάκτορα, τα τελευταία χρόνια έχει αφιερωθεί, (συνεπικουρούμενος από την κόρη του Λαμπρινή Τριανταφυλλοπούλου) στον εντοπισμό και στην έκδοση των παπαδιαμαντικών μεταφράσεων (ενδεικτικά αναφέρονται: Ε. Γ. Ουέλλς, Ο αόρατος, Κίχλη, 2011, Χωλλ Κέιν, Ο Μαξιώτης, Ίνδικτος, 2003, Αντώνιος Παύλοβιτς Τσέχωφ, Τέσσαρα Διηγήματα, Δόμος 2002, Αλφρέδου Κλάρκ, Η εύρεσις της γυναικός του Λώτ, Αρμός, 1996, Τζέρομ Κ. Τζέρομ, Η νέα ουτοπία, Αρμός, 1996). Πώς όμως αυτός ο άνθρωπος λάτρεψε τόσο τον κυρ- Αλέξανδρο και το έργο του; Την απάντηση την έδωσε ο ίδιος: "Η καταγωγή της μητέρας μου ήταν από τη Λίμνη Ευβοίας και εκεί σαν παιδί νόμιζα πως όλα τα θαυμαστά στο έργο του Π γινόταν στον τόπο μας. Για τούτο καθόλου δεν παραξενεύτηκα όταν αργότερα έμαθα πως οι κάτοικοι της πάνω συνοικίας της Σκιάθου είναι εκ καταγωγής, Λιμνιώτες" Τι να πω; Όλα αυτά σε συνάρτηση με την αξία της προσφοράς του Τριανταφυλλόπουλου, μοιάζουν πράγματι με θαύμα της Παναγίας Λιμνιάς στην οποία φυλάσσεται και η κάρα του Π! Ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε το 1933 και νομίζω πως έφθασε το πλήρωμα του χρόνου να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης του νησιού μας.