Λίγες εβδομάδες πριν ο Μαρκ Ελντ γιορτάσει τα 89α γενέθλιά του, η ανακήρυξή του σε επίτιμο δημότη Σκοπέλου επισφράγισε τη σχέση ζωής του διεθνούς φήμης Παριζιάνου σχεδιαστή, αρχιτέκτονα και συγγραφέα με το πανέμορφο νησί των Βόρειων Σποράδων. Αυτός ο ξεχωριστός Γάλλος, ο οποίος λατρεύει την Ελλάδα, αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως έναν πολίτη του κόσμου με απέραντο σεβασμό στη φύση, αλλά και τις ανθρώπινες αξίες. Παρά τα εντυπωσιακά επιτεύγματά του στην αρχιτεκτονική και το ντιζάιν, η σεμνότητα που κοσμεί τον χαρακτήρα του, είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που ανακαλύπτει κάποιος για τον Μαρκ Ελντ. Κι ενώ «έχτισε» έναν μύθο γύρω από το όνομά του και έχει να επιδείξει μία λαμπρή σταδιοδρομία πολλών δεκαετιών, μοιράζεται απλόχερα το απόσταγμα της σοφίας του και με τη στάση ζωής που έχει υιοθετήσει στο αγαπημένο του νησί, δίνει το παράδειγμα για το πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Ταγμένος στην Αριστερά από παιδί, γιος Μακί, δηλαδή ενός αντάρτη της γαλλικής Αντίστασης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν ήταν έντεκα ετών δεν δίστασε να αλλάξει το όνομά του από Μαρσέλ σε Μαρκ, γοητευμένος από τον Μάρκο Βαφειάδη, ηγετική φυσιογνωμία του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας στα χρόνια της Κατοχής και του Εμφυλίου. Ήταν το πρώτο σημάδι του παλμού που έκρυβε μέσα του για καθετί ελληνικό, μέχρι που η χώρα μας εξελίχθηκε σε δεύτερη πατρίδα για τον καταξιωμένο Γάλλο αρχιτέκτονα. «Ήταν ο ήρωας μου», εξομολογήθηκε ο κ. Ελντ, μην κρύβοντας τον θαυμασμό του για τη ζωή του Έλληνα παρτιζάνου, ενώ στη συνέχεια αποκάλυψε και άλλες πτυχές των στενών δεσμών του με την Ελλάδα: «Στο δωμάτιό μου είχα βιβλία του Στρατή Τσίρκα, χάρη στον οποίον είχα γνωρίσει την ελληνική λογοτεχνία. Επίσης, η αξέχαστη Μελίνα Μερκούρη την εποχή που ζούσε στο Παρίσι, έμενε πολύ κοντά στο πατρικό της οικογένειάς μου, ενώ την εποχή της χούντας απασχολούσα πολλούς Έλληνες, οι οποίοι είχαν έρθει μετανάστες στη Γαλλία». Την ευτυχία που συνάντησε στη Σκόπελο, από το φυσικό κάλλος της οποίας και την «πάστα» των ανθρώπων της αντλεί δύναμη, δεν την αλλάζει με τίποτα, ενώ φροντίζει να αναδεικνύει διεθνώς τον τόπο που διατηρεί πλέον τη μόνιμη κατοικία του μέσα από τα βιβλία που έχει γράψει και αφορούν στην αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του νησιού και όχι μόνο. «Η Σκόπελος μου θυμίζει πολύ έντονα τα παιδικά μου χρόνια στη Γαλλία. Μου ξυπνάει αναμνήσεις από μία εποχή αθωότητας, κάτι που δεν συνάντησα σε άλλα μέρη της Ελλάδας που επισκεπτόμουν πιο νέος μαζί με τη γυναίκα μου Βίλμα. Ερωτεύθηκα μεμιάς το σκοπελίτικο τοπίο, ενώ οι άνθρωποι του νησιού ζούσαν όπως ακριβώς στη γαλλική επαρχία πριν από εξήντα χρόνια, διαθέτοντας παράλληλα μία μοναδική διάθεση για δημιουργία και προσφορά», θα πει. Όντας πλέον Σκοπελίτης με τη βούλα, δεν έκρυψε τη συγκίνησή του για την ενέργεια του νησιωτικού Δήμου να τον ανακηρύξει επίτιμο δημότη Σκοπέλου. «Είμαι πανευτυχής για την τιμή που μου επιφύλαξαν στη Σκόπελο», σχολίασε ο Μαρκ Ελντ, ο οποίος το 1983 πέρασε μέχρι και το κατώφλι του Μεγάρου των Ηλυσίων, του περίφημου «Ελιζέ», όταν πρόεδρος της Γαλλίας ήταν ο σοσιαλιστής Φρανσουά Μιτεράν, σχεδιάζοντας τότε σειρά επίπλων για την προεδρική κατοικία. Όσο για το εάν νιώθει μόνο Γάλλος ή τον έχει αγγίξει περισσότερο ο ελληνικός τρόπος ζωής; «Περισσότερο μου ταιριάζει η ιδιότητα του πολίτη του κόσμου και ταυτίζομαι με ανθρώπους που μοιραζόμαστε την ίδια κουλτούρα, ανεξάρτητα από τον τόπο καταγωγής τους. Αρκεί να έχουμε κοινή φιλοσοφία για τη ζωή», κατέληξε με νόημα ο διάσημος αρχιτέκτονας.