Γιγαντιαίος βράχος ύψους πάνω από εκατό οργιές, σαν να ξεκόπηκε απ’ το Κάστρο της Σκιάθου. Εξίσου ακλόνητος στους αιώνες, αγέρωχος, ασάλευτος, κόντρα στις ανελέητες ριπές της άγριας τραμουντάνας και τ’ απανωτά χτυπήματα των αφρισμένων κυμάτων. Με το λιτό εκκλησάκι τ’ Αι- Γιαννιού του Προδρόμου να στέφει την κορυφή του σαν λάβαρο στο φως. Έτοιμος ο Άγιος να συνδράμει όσους περνοδιαβαίνουν το ανοιχτό πέλαγος και κινδυνεύουν κι η ψυχή τους τρέμει μπροστά στην απεραντοσύνη και τη μανία της θάλασσας, μπροστά στης φύσης την απύθμενη δύναμη. Κτίσμα παμπάλαιο το εκκλησιδάκι, αντιστέκεται στη φθορά πάνω από τρεις αιώνες χάρη στο έλεος του Θεού. Εκεί ψηλά όπου μονάχα τα θαλασσοπούλια κοντοζυγώνουν κι όποιος αντέχει ν’ ανεβεί τα εκατόν έξι πέτρινα σκαλοπάτια του. Πρωτύτερα στη θέση του, κρεμόταν ένα ανεξήγητο φως- φως ιλαρό εικόνας του Αγίου- που έγνεφε στους πιστούς να στεγάσουν τον Πρόδρομο ο οποίος βρισκόταν πάντα εκεί . Ακοίμητος φρουρός. Έτοιμος να συνδράμει όσους περνοδιαβαίνουν το ανοιχτό πέλαγος και κινδυνεύουν κι η ψυχή τους τρέμει μπροστά στην απεραντοσύνη και τη μανία της θάλασσας. «Ὡς πάντων ὑπέρτερος, τῶν Προφητῶν ἀληθῶς, αὐτόπτης καὶ Πρόδρομος,...» Χώρος και τόπος ασκήσεως της ψυχής, χώρος και τόπος μοναδικής αναπαύσεως, χώρος και τόπος περισυλλογής και δοκιμασίας. Μακριά από τα έργα και τις ημέρες των ανθρώπων. Ξεκομμένος απ’ το εκάστοτε γίγνεσθαι. Μακριά από τα βέβηλα όμματα. Σκάλα τ’ ουρανού. Μια λίθινη ασπίδα σαν φράγμα στο χρόνο. [caption id="attachment_115544" align="alignnone" width="1500"] O Αη Γιάννης στο Καστρί της Σκοπέλου (Φωτογραφία Ζάχος Σταμούλης)[/caption] Ασπίδα της Βαγγελίστρας απέναντι. Ασπίδα αμύνης στην αλλοτρίωση, στον ξεπεσμό, στην παρακμή μας. Ασπίδα υπενθύμισης της ασημαντότητάς μας. Ασπίδα παρηγοριάς των ανυπεράσπιστων και προάσπισης της ειρήνης. Γι’ αυτό κι ασημίζουν αιωνόβιες ελιές στον περίβολό του. Ασπίδα υπέρ της αγάπης και της απλότητας. Το ξύλινο τέμπλο με την εικόνα Του. Τι άλλο; Η παλιά εικόνα φυλάσσεται στον Άγιο Νικόλαο στο Λουτράκι μαζί με παραστάσεις από το συναξάρι Του και μια ένθρονη Θεοτόκο. Άλλες εικόνες του ναΰδριου φιλοξενούνται στο ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου, στη Γλώσσα. Στην κορυφή του βράχου περισσεύει η άγρια ομορφιά που μαγνητίζει το βλέμμα, που αγκαλιάζει την ψυχή και τη θωρακίζει μ’ ελπίδα. Στην κορυφή του βράχου ο άνθρωπος σιμώνει το νόημα του Θεού. Και ποιο άλλο είναι το νόημα απ’ το ότι τα πάντα ανήκουν σε Εκείνον, πως δεν είμαστε παρά μια σταλαγματιά απ’ το κύμα της θάλασσάς που σκάει με λύσσα στο βράχο, ωστόσο ικανή να προσφέρει δροσιά σε όσους την έχουν ανάγκη. 29 Αυγούστου, ημέρα πένθιμης μνήμης της Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου. Τότε γιορτάζει το εκκλησάκι κι η καμπάνα του σκορπίζει τους ήχους της στο υπερπλήρης κενό. Οι περιπατητές- προσκυνητές με τα φαναράκια ανά χείρας καταφθάνουν ένας- ένας απ’ τη δυτική Σκόπελο. Πομπή μετανοίας και ταπείνωσης. Η εικόνα θα βγει στο προαύλιο και τα άνθη που την περιβάλλουν ευωδιάζουν τον τόπο μαζί με τ’ αλμυρίκια και τ’ αγριόβατα . Την αγγίζουν χείλη σκασμένα. Υφάλμυρο το αντίδωρο της αυγής . Τ΄αστέρια πέφτουν ακόμα στη θάλασσα. Ένα σμάρι ευχών σελαγίζει πάνω απ’ το πέλαγος…