Α ρε μάνα, πόσα έχεις περάσει για εμένα, ή ακόμα καλύτερα, με εμένα. Χαρές και λύπες! Ήταν δύσκολο το να αποφασίσεις πως θέλεις και δεύτερο παιδί, αλλά μόλις το έκανες, τα έδωσες όλα, ψυχή και σώμα.

Και αυτό που θυμάμαι πάντα από εσένα είναι το χαμόγελό σου και πάντα να είσαι προσεγμένη, βαμμένη, περιποιημένη, λέγοντάς μου πως σημασία εχει να είσαι και εσύ η ίδια καλά για να είμαστε κι εμείς! Και αυτό, πιστεύω, το τηρώ μέχρι σήμερα... Θέλω μόνο να σε βλέπω χαρούμενη.

Μια ζεστή, σφιχτή αγκαλιά είσαι.

Ποτέ παράπονο για τα παιδιά σου...

Ποτέ δεν αναφέρθηκες σε θυσίες που έκανες. Και αυτά τα "ευχαριστώ" σου για όσα έχουμε ζήσει, ήταν για εμένα οδηγοί για το τι είναι ανιδιοτέλεια.

Γιατί τα γράφω σήμερα αυτά; Γιατί για εμένα μάνα είναι όλα όσα δε μπορώ να περιγράψω με λέξεις και σήμερα έχεις την γιορτή σου για αυτό που έκανες καλύτερα στη ζωή σου...

Να αγαπάς!