Κυριακή βράδυ μια είδηση που φέρνει τα πάνω κάτω στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Οι μεγάλοι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αποφάσισαν να κάνουν μια νέα κλειστή Λίγκα έχοντας εξασφαλίσει τα δις της j p Morgan. Θέλουν κλειστή Λίγκα με σκοπό το κέρδος και μόνο αυτό. Όλοι όσοι εμπλέκονται σε αυτό έχουν ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό την καρδιά και τα μυαλά των οπαδών. 'Εχω μεγαλώσει την εποχή της αλάνας με την σχισμένη μπάλα και τα γδαρμένα γόνατα, την εποχή των ηρώων της Κυριακής του Αναστόπουλου, του Μαύρου, του Σαραβάκου, του Κίγκαν, του Πλατινί, του Ρας. Αργότερα σαν οπαδός έζησα την δεκαετία 80 την εποχή του οπαδισμού και των Συνδέσμων. Με το κασκόλ δεμένο στο χέρι να γράφεις χιλιόμετρα σέ βροχή, κρύο, ζέστη, πότε γεμάτος χαρά και πότε γεμάτος λύπη σε ατελείωτα ταξίδια επιστροφής. Έζησα με πάθος και ένταση και ένιωσα την τρέλα του οπαδού. Με ένα "βρώμικο" στο χέρι να τρέχεις να προλάβεις τον ηλεκτρονικό, γραμμή Βικτώρια - Πειραιά που λέει και το τραγούδι !!! και να μετράς ψηλά για εισιτήριο και την άλλη μέρα στη δουλειά να λες και να ξαναλές για το γκολ που ήταν οφσάιντ. Ακόμη και όταν πέρασαν τα χρόνια και τα γήπεδα έγιναν ωραία και αστραφτερά σαν θέατρα και οι παίκτες σαν σταρ του Χόλιγουντ. Εμείς μες το μυαλό μας τα σκαλοπάτια και τα τσιμέντα είχαμε και το σήμα στην καρδιά. Εσείς μπορεί να έχετε τούς εκατομμυριούχους παίκτες σας τα ακριβά εισιτήρια και τα γήπεδα παλάτια, ωστόσο ποτέ δεν θα αγοράσετε τις καρδιές και τα μυαλά των οπαδών που είναι η ψυχή του παιχνιδιού. Το ποδόσφαιρο δεν πεθαίνει. Όσο έχουμε τους φιλάθλους, το γρασίδι και μία μπάλα το παδόσφαιρο θα ζει για πάντα.