Σοφοί οι Αρχαίοι, γνωστό τοις πάσι και γι αυτό, πολλές φορές, ανατρέχουμε σε εκείνους.. Διακήρυτταν λοιπόν, ότι ο έπαινος βγαίνει από την καρδιά, ενώ η κολακεία από τα χείλη... Και πάντα, μα πάντα, έχει ιδιοτελείς σκοπούς.. Η λέξη κόλακας, περιέχει το "κόλον", δηλαδή το φαγητό.. Και δεν είναι τυχαίο! Γιατί αυτός που κολακεύει, προσπαθεί να ταΐσει τον κολακευόμενο, με ό,τι πιστεύει, ότι εκείνος επιθυμεί.. Η απόρριψη όμως της κολακείας, είναι χαρακτηριστικό, μιας δυναμικής, ηγετικής προσωπικότητας, που μπορεί να διαισθανθεί τους κινδύνους και που έχει αυτοπεποίθηση! Που δεν έχει με δυο λόγια ανάγκη από το "κόλον" του κόλακα!.. Που γνωρίζει πολύ καλά, ότι αυτός που ξέρει να κολακεύει, ξέρει επίσης και να συκοφαντεί. Χωρίς κανένα χάσιμο χρόνου.. Πολλές φορές λοιπόν, απώτερος στόχος του κόλακα, είναι να βλάψει άλλα πρόσωπα, εφόσον δεν μπορεί με διαφορετικό τρόπο, λόγω ελλείψεως των ουσιαστικών επιχειρημάτων.. Επίσης, στόχος είναι να καλλιεργήσει την προκατάληψη για τη μη ικανότητά τους, ή ακόμη και για την ενοχή τους.. Όμως τα ικανά άτομα, που διαθέτουν κριτική σκέψη, μπορούν εύκολα να διακρίνουν τις προθέσεις και τα προσδοκόμενα οφέλη, αυτών που "προσφέρουν τροφή". Κοντολογίς, μόνο με αυτά τα ικανά άτομα μπορεί να δοθεί ένα τέλος σ αυτές τις προσπάθειες εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο... Μόνο με την παρουσία αυτών των ατόμων που ενδιαφέρονται για την ευημερία του συνόλου και για την ωφέλεια όλων...